3 Belgen Ad Petersen Annet van de Elzen Arnoud de Blauw Beelden Biezen Birgitt van Bracht De Muzen De Verbeelding Eindexamenwerk St.Joost Engels design Fotografica Frans Kerkhoff Franse schilderkunst Gaby Bovelander Henk Klok Herman Gordijn Het sublieme gemis Jan Fabre Jan Hoet Jan Hoet 2 Jan Hoet 3 Jean-Michel Alberola Jean-Pierre Caumiant Jeroen Bechtold Jeroen Doorenweerd Johan Clarysse Jon Marten Kees Mol KunstRAI 1993 Leon Adriaans Lotti van der Gaag MUHKA Marcel Maeyer Martien de Visser Middelheim Miquel Barcelo Mireille van 't Hoff Miriam Slaats NBKS 1 NBKS 2 Open Ateliers Pieter Ouborg Rick Koren Right of Speech Robert Wilson Rosemarie Trockel Signmar Polke Textielmuseum Thijs van Kimmenade Tine van de Weyer en Bert Poulisse USA Today Vormen van sculptuur Vrij Spel Willem Pak Fo Tjon Wim Claessen Wim Schuetz Witte de With Wolfgang Laib Wolfslaar Yvon Ne Zoersel
|
De wanden van galerie Molenaars zijn voor de gelegenheid behangen
met goud. De kunstenares Gaby Bovelander (1931) exposeert er. In
nonİfiguratieve voorstellingen gebruikt zij goud op allerlei
manieren. Bladgoud, goudverf, goudpigment, ook het geel in een
olieverfschilderij gaat in die context werken als goud. Haar gouden
werken zijn met een collagetechniek gemaakt waarbij papier en
textiel op elkaar aangebracht zijn. Dat levert een verschillende
tekstuur op, zoals dat heet. Het werk krijgt, in andere woorden,
een soort van huid die door belichting benadrukt wordt. Afhankelijk
van het licht en de positie van de kijker wisselt het goud van
aanzien. Veel meer gebeurt er eigenlijk ook niet. Goud is heel
esthetisch, een klassiek en onbetwist soort schoonheid. Dat is wat
het werk van Bovelander uitstraalt: het is schoonheid van een al te
voor de hand liggende kwaliteit. Als middel om een schilderij
ruimte te verschaffen of abstracte spanning te creeren, kortom om
beeldende kunst kracht te geven, is de kleur goud heel beperkt. Wat
er in technische zin ook mee gedaan wordt, het levert geen enkele
verbeelding op.
Er hangt ook een groot olieverfschilderij, een afwisseling van
kleurvlakken zonder duidelijke compositie. Op een paar plaatsen in
het beeldvlak een gele vlek die me doet denken aan woorden van
Picasso over de betekenis van het beeld. Veel kunstenaars, zo zei
hij kort samengevat, vinden het al een hele prestatie om de zon te
veranderen in een gele vlek op het schilderij. Maar waar het in de
kunst echt op aan komt is een gele vlek te laten ervaren als de
zon. En een ervaring van die strekking ontbreekt in het werk van
Bovelander.
Galerie Molenaars, Ginnekenweg 79, Breda (tot 14 nov.)
|