3 Belgen
Ad Petersen
Annet van de Elzen
Arnoud de Blauw
Beelden
Biezen
Birgitt van Bracht
De Muzen
De Verbeelding
Eindexamenwerk St.Joost
Engels design
Fotografica
Frans Kerkhoff
Franse schilderkunst
Gaby Bovelander
Henk Klok
Herman Gordijn
Het sublieme gemis
Jan Fabre
Jan Hoet
Jan Hoet 2
Jan Hoet 3
Jean-Michel Alberola
Jean-Pierre Caumiant
Jeroen Bechtold
Jeroen Doorenweerd
Johan Clarysse
Jon Marten
Kees Mol
KunstRAI 1993
Leon Adriaans
Lotti van der Gaag
MUHKA
Marcel Maeyer
Martien de Visser
Middelheim
Miquel Barcelo
Mireille van 't Hoff
Miriam Slaats
NBKS 1
NBKS 2
Open Ateliers
Pieter Ouborg
Rick Koren
Right of Speech
Robert Wilson
Rosemarie Trockel
Signmar Polke
Textielmuseum
Thijs van Kimmenade
Tine van de Weyer en Bert Poulisse
USA Today
Vormen van sculptuur
Vrij Spel
Willem Pak Fo Tjon
Wim Claessen
Wim Schuetz
Witte de With
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Yvon Ne
Zoersel
|
De wanden van galerie Molenaars zijn voor de gelegenheid behangen
met goud. De kunstenares Gaby Bovelander (1931) exposeert er. In
nonİfiguratieve voorstellingen gebruikt zij goud op allerlei
manieren. Bladgoud, goudverf, goudpigment, ook het geel in een
olieverfschilderij gaat in die context werken als goud. Haar gouden
werken zijn met een collagetechniek gemaakt waarbij papier en
textiel op elkaar aangebracht zijn. Dat levert een verschillende
tekstuur op, zoals dat heet. Het werk krijgt, in andere woorden,
een soort van huid die door belichting benadrukt wordt. Afhankelijk
van het licht en de positie van de kijker wisselt het goud van
aanzien. Veel meer gebeurt er eigenlijk ook niet. Goud is heel
esthetisch, een klassiek en onbetwist soort schoonheid. Dat is wat
het werk van Bovelander uitstraalt: het is schoonheid van een al te
voor de hand liggende kwaliteit. Als middel om een schilderij
ruimte te verschaffen of abstracte spanning te creeren, kortom om
beeldende kunst kracht te geven, is de kleur goud heel beperkt. Wat
er in technische zin ook mee gedaan wordt, het levert geen enkele
verbeelding op.
Er hangt ook een groot olieverfschilderij, een afwisseling van
kleurvlakken zonder duidelijke compositie. Op een paar plaatsen in
het beeldvlak een gele vlek die me doet denken aan woorden van
Picasso over de betekenis van het beeld. Veel kunstenaars, zo zei
hij kort samengevat, vinden het al een hele prestatie om de zon te
veranderen in een gele vlek op het schilderij. Maar waar het in de
kunst echt op aan komt is een gele vlek te laten ervaren als de
zon. En een ervaring van die strekking ontbreekt in het werk van
Bovelander.
Galerie Molenaars, Ginnekenweg 79, Breda (tot 14 nov.)
|