3 Belgen
Ad Petersen
Annet van de Elzen
Arnoud de Blauw
Beelden
Biezen
Birgitt van Bracht
De Muzen
De Verbeelding
Eindexamenwerk St.Joost
Engels design
Fotografica
Frans Kerkhoff
Franse schilderkunst
Gaby Bovelander
Henk Klok
Herman Gordijn
Het sublieme gemis
Jan Fabre
Jan Hoet
Jan Hoet 2
Jan Hoet 3
Jean-Michel Alberola
Jean-Pierre Caumiant
Jeroen Bechtold
Jeroen Doorenweerd
Johan Clarysse
Jon Marten
Kees Mol
KunstRAI 1993
Leon Adriaans
Lotti van der Gaag
MUHKA
Marcel Maeyer
Martien de Visser
Middelheim
Miquel Barcelo
Mireille van 't Hoff
Miriam Slaats
NBKS 1
NBKS 2
Open Ateliers
Pieter Ouborg
Rick Koren
Right of Speech
Robert Wilson
Rosemarie Trockel
Signmar Polke
Textielmuseum
Thijs van Kimmenade
Tine van de Weyer en Bert Poulisse
USA Today
Vormen van sculptuur
Vrij Spel
Willem Pak Fo Tjon
Wim Claessen
Wim Schuetz
Witte de With
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Yvon Ne
Zoersel
|
Aquarellen van Martien de Visser in het Ostmuseum in Hoogstraten, maart 1993
Martien de Visser
Diep weggestoken achter de muren van het verweerde begijnhof in Hoogstraten ligt het Stedelijk Ostmuseum. Klein, intiem in de beschutte wereld van de begijnenhuisjes uit de vorige eeuw. Alsof de tijd daar tot stilstand is gekomen. Een mooie plek om te zijn, een mooie plek dus ook om te exposeren. Op het ogenblik toont daar de Oosterhoutse aquarellist Martien de Visser daar zijn werk. In 1992 heeft zijn aquarel "Le printemps" de Prix d'Oosterhout gewonnen, een wat dik aangezette naam voor een wedstrijd voor vrije-tijdskunstenaars die wonen in het Nederlandse Brabant en de Vlaamse provincie Antwerpen. Van de in 1992 ingezonden 360 aquarellen werd die van De Visser dus uitgekozen.
De geexposeerde aquarellen tonen in ieder geval een vaardigheid. Ze zijn, eigen aan de lastige aquareltechniek, snel gemaakt. Zodanig dat het uitvloeien van de waterverf en de handeling waarmee ze op papier is gebracht, nog zichtbaar zijn. De Visser houdt zich voornamelijk bezig met landschappen: opgevuld met bomen, huizen of zee. Het aardigst zijn die bladen waar de grillige tekenachtigjeid van de bomen afsteken tegen de horizontale kleurige vegen waarin de achtergrond is geaquarelleerd. Die bladen laten nog iets te raden, die hebben ook een enigszins abstracte waarde.
Een bezwaar geldt de eenvormige compositie van het werk. In weerwil van de af en toe door hem gebruikte betiteling "Composition", is het werk compositorisch zwak, juist omdat er zo weinig verrassends is. Compositie houdt zich bezig met de vraag op welke ene plek in het beeld een vorm moet komen staan om maximale betekenis te verwerven. Een goede compositie is dwingend, is spannend, verschaft het beeld een onweerlegbare identiteit. Dat mis ik dus in het werk van De Visser. Hij maakt, vaardig, mooie plaatjes, onmiskenbaar maar ook weinig verrassend.
Martien de Visser in het Ostmuseum in Hoogstraten, Begijnhof 1-2, tot 29 maart.
|