16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
De grote zaal in de Kunsthal ziet er schitterend uit. Gevuld met
abstracte schilderingen van Andy Warhol, grote formaten soms
uitdijend tot zelfstandige wanden. Het meeste werk is 2 a 3 meter
hoog en een van zijn Camouflage-paintings is zo'n 13 meter lang.
Het werk imponeert door zijn grootte maar ook door zijn bijna
fabrieksmatige schoonheid, op het oog volkomen onpersoonlijk van
karakter. Het gaat in deze tentoonstelling in de Kunsthal om de
abstracte werken van Warhol die hij in zes series maakte tussen
1977 en 1986.
Men noemt dit werk naar zeer vastgeroeste gewoonte abstract waar de
term non-figuratief beter op zijn plaats zou zijn. Want abstractie
is een kwaliteit die alle kunst aankleeft, ook die beeldende kunst
die van een zeer herkenbare, figuratieve werkelijkheid uitgaat.
Abstractie heeft veel meer te maken met de manier waarop een
kunstenaar het wezenlijke van iets wil duiden, juist door details
weg te laten die er minder toe doen. Maar goed, dit werk van Warhol
noemt men dus abstract. Het gaat nu eens niet om de bekende
voorstellingen van Campbell's soep, Coca Cola, Kellogg's
Cornflakes, niet om portretten van bekende persoonlijkheden of
harde nieuwsfoto's, niet om beelden uit de wereld van de moderne
consument die de pop-artkunstenaar Warhol tot kunst verhief. In de
Kunsthal hangen schilderijen die eieren, garens, camouflages,
schaduwen en beelden uit de Rorschachtest als onderwerp hebben. Het
zijn schilderijen die nadrukkelijk aan de oppervlakte blijven, ver
weg dus van inhoud. Kleur en lijn beperken zich tot het formeren
van een vorm die er perfect uitziet. Maar geen vorm die voor een
inhoud staat, ook niet in bedekte termen. Andy Warhol toont ons een
beeld dat vergelijkbaar is met de wereld zoals die door film en tv
gemaakt wordt. Perfect gemanipuleerd, mooi, maar van zichzelf
weinig inhoud.
Inhoud in de betekenis die wij daaraan geven, wilde Andy Warhol in
deze abstracte schilderijen ook niet meer. En zeker niet in de zin
van maatschappelijk commentaar. Daarmee ging hij in de jaren
tachtig, aan het einde van zijn leven, een andere richting in dan
die welke hij zelf aan de moderne kunst had gegeven. Hij hield zich
bezig met het oppervlak van het schilderij en de effecten van kleur
en vorm op groot formaat. De Rorschach-schilderijen zijn daar het
mooiste resultaat van. Grillige zwarte vormen op witte of gouden
ondergrond, of een goudkleurige vorm op wit. Vormen die door
volkomen toeval zijn ontstaan en die toch, ondanks dat
onpersoonlijke karakter, de beschouwer aanzetten tot een
persoonlijke associatie. Even toevallig maar wel heel lijfelijk van
expressie zijn de oxydatieschilderijen, die eruit zien als koperen
etsplaten waar gemorst zuur gaten ingebrand heeft. Schitterend van
effect, bizar van oorsprong. De schilderijen kwamen tot stand door
een aantal mensen te laten urineren op de met koperverf
beschilderde doeken. Waar de koperverf geraakt werd, vormde zich
koperoxide. Naar de bijzondere manier van menselijke expressie
worden deze doeken ook wel "piss-paintings" genoemd. Het leukst is
nog dat nog nooit zo duidelijk te zien is geweest of een abstract
schilderij door een man of door een vrouw is gemaakt. De
"schildertechniek" van de man is toch vormgerichter dan die van de
vrouw.
Behalve de 36 schilderijen op groot formaat, zijn er 8 zeefdrukken
en een aantal bijzondere Warhol-relikwieen uit Nederlands bezit,
zoals de platenhoes-met-rits van de Stones LP Sticky Fingers.
De abstracte werken van Andy Warhol in de Kunsthal, tot 2 mei
|