Archief Frits de Coninck

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001

16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans Het ritme van het schilderen Op het werk van de schilder Anne Roorda (Aalst, 1955) kun je beschouwingen loslaten over teken en schrift. Want die motieven zijn dominant aanwezig in zijn oudere schilderijen en al vlug neem je aan dat "het" daar dus over gaat. Inderdaad zie je Aziatische karakters die geschilderd zijn in een anders gekleurd vlak. Of strepen en lijnen die alleen maar teken zijn en hun betekenis aan de verf en aan het doek ontlenen waarin ze figureren. Tekens bij Anne Roorda verwijzen niet naar een afgesproken mededeling maar bestaan enkel als geschilderd gebaar en krijgen door de kleur, de dikte en lengte en vooral de plaats ten opzichte van het schilderdoek een abstracte betekenis. Het teken is zodoende een fysieke handeling met een ruimtelijke strekking. Teken of schrift, veel interessanter is het te kijken naar die dingen als uitingen van schilderkunst en niet over te gaan tot nepfilosofie. Dat bevrijdt waarschijnlijk het werk van Roorda van overbodige ballast. Zijn tekens zijn motieven zonder betekenis buiten het schilderij. In het schilderij doen ze al genoeg. Ze doorsnijden het schilderij, ze leggen accenten van ruimtelijkheid, ze stellen grenzen, of overschrijden die juist. Tekens bij Roorda zijn bewegingen en tegenbewegingen die eerst en vooral boeiende schilderijen opleveren van wisselende kwaliteit. In zijn grotere, recente schilderijen zijn die quasi©schrifttekens vervangen door willekeurige vormen. Ogenschijnlijk hebben zijn doeken geen voorstelling. Het geschilderde vlak wordt ingenomen door banen waarin de verf wordt opgebracht, afgewisseld met vormen die per doek verschillend zijn. Soms is het doek enkelvoudig, soms is het gelaagd. Het is belangrijk te zien dat Anne Roorda denkt en schildert vanuit zijn materiaal. De banen waarin hij een vlak schildert zijn ter breedte van een kwast of een paletmes. Dat geldt ook voor de vormen die daarin figureren. Hun verschijning wordt envenzeer bepaald door het schildersmateriaal, door de hand die beweegt en het oog dat ordent. Een schilder die een landschap wil schilderen, kijkt daarnaar in termen van kwast, kleur en compositie. Hij kent zijn middelen en weet de intensiteit die hij wil raken. Je kunt van het figuratieve landschap afzien en toch dezelfde artistieke ambitie hebben. Dan krijg je een non-figuratief doek gemaakt naar de wetten van kleur en compositie en bovenal geschilderd. Zoals schilderijen van Anne Roorda, bij voorbeeld. Galerie Tom Molenaars, Ginnekenweg 79, Breda, tot 20 november (open woensdag t/m zaterdag).