16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
Het ritme van het schilderen
Op het werk van de schilder Anne Roorda (Aalst, 1955) kun je
beschouwingen loslaten over teken en schrift. Want die motieven zijn
dominant aanwezig in zijn oudere schilderijen en al vlug neem je aan
dat "het" daar dus over gaat. Inderdaad zie je Aziatische karakters
die geschilderd zijn in een anders gekleurd vlak. Of strepen en lijnen
die alleen maar teken zijn en hun betekenis aan de verf en aan het
doek ontlenen waarin ze figureren. Tekens bij Anne Roorda verwijzen
niet naar een afgesproken mededeling maar bestaan enkel als
geschilderd gebaar en krijgen door de kleur, de dikte en lengte en
vooral de plaats ten opzichte van het schilderdoek een abstracte
betekenis. Het teken is zodoende een fysieke handeling met een
ruimtelijke strekking.
Teken of schrift, veel interessanter is het te kijken naar die dingen
als uitingen van schilderkunst en niet over te gaan tot nepfilosofie.
Dat bevrijdt waarschijnlijk het werk van Roorda van overbodige
ballast. Zijn tekens zijn motieven zonder betekenis buiten het
schilderij. In het schilderij doen ze al genoeg. Ze doorsnijden het
schilderij, ze leggen accenten van ruimtelijkheid, ze stellen grenzen,
of overschrijden die juist. Tekens bij Roorda zijn bewegingen en
tegenbewegingen die eerst en vooral boeiende schilderijen opleveren
van wisselende kwaliteit.
In zijn grotere, recente schilderijen zijn die quasiİschrifttekens
vervangen door willekeurige vormen. Ogenschijnlijk hebben zijn doeken
geen voorstelling. Het geschilderde vlak wordt ingenomen door banen
waarin de verf wordt opgebracht, afgewisseld met vormen die per doek
verschillend zijn. Soms is het doek enkelvoudig, soms is het gelaagd.
Het is belangrijk te zien dat Anne Roorda denkt en schildert vanuit
zijn materiaal. De banen waarin hij een vlak schildert zijn ter
breedte van een kwast of een paletmes. Dat geldt ook voor de vormen
die daarin figureren. Hun verschijning wordt envenzeer bepaald door
het schildersmateriaal, door de hand die beweegt en het oog dat
ordent. Een schilder die een landschap wil schilderen, kijkt daarnaar
in termen van kwast, kleur en compositie. Hij kent zijn middelen en
weet de intensiteit die hij wil raken. Je kunt van het figuratieve
landschap afzien en toch dezelfde artistieke ambitie hebben. Dan krijg
je een non-figuratief doek gemaakt naar de wetten van kleur en
compositie en bovenal geschilderd. Zoals schilderijen van Anne Roorda,
bij voorbeeld.
Galerie Tom Molenaars, Ginnekenweg 79, Breda, tot 20 november
(open woensdag t/m zaterdag).
|