16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
Menselijkerwijs gedacht is dit de laatste keer dat de beeldhouwster
Charlotte van Pallandt bij haar leven nog een tentoonstelling van
haar werk meemaakt. Dat is overigens al eerder beweerd, maar
afgelopen jaar is ze vijfennegentig geworden en dan is die
voorspelling amper nog gewaagd. Vijfennegentig jaar en nog steeds
aan het werk en nog steeds een mooi beeld makend. Galerie
Tegenbosch zal in 1994, het jaar dat gewijd is aan beelden in
Nederland, elke maand een beeldhouwer presenteren en het is
terecht dat aan het hoofd van die parade Charlotte van Pallandt
gaat, door haar zelf niet eens gewild waarschijnlijk, maar buiten
twijfel is zij een van de grote Nederlandse beeldhouwers van deze
eeuw.
Maar niet alleen in haar persoon, het is ook in haar artistieke
betekenis dat de negentiende en onze twintigste eeuw elkaar raken.
Veel van haar beelden zijn portret, liefst van personen die zij
kende, en in die zin is haar werk een vertakking van het klassieke
beeld dat gebaseerd was op gelijkenis. Die opvatting dat een
portret fysionomisch moest lijken, heerste tot einde vorige eeuw.
Tegelijk vraagt Van Pallandt altijd ook aandacht voor het beeld
zelf. Voor de analyse, de opbouw, de plastiek, de huid, kortom voor
de abstracte waarden die in onze eeuw verzelfstandigd zijn en niet
enkel meer dienstig aan de naturalistische gelijkenis. Elk beeld
van haar is dat beheerste evenwicht tussen toen en nu en tussen
vorm en inhoud.
Op de tentoonstelling zijn die schitterende portretten te zien van
Ro Mogendorff, een beeld met de schraalheid van een Giacometti-gestalte,
Carasso, Kees Verwey, J.H.Leopold. En natuurlijk de
vorstinnen Wilhelmina en Juliana, zulke verschillende
persoonlijkheden en dus zulke verschillende beelden. Waar de
bronzen kop van Juliana met fijngeknepen mond in bescheidenheid
naar binnen kijkt, is de ongenaakbare figuur van Wilhelmina
teruggebracht tot een naar achter hellende driehoek in brons. Een
ijsberin die zich klauwend verheft, een staatsvrouwe die macht
uitstraalt. Haar beelden bouwt ze van binnenuit op, vanuit de
psychologie van de geportretteerde. Het portret is bijgevolg een
innerlijk portret, een lieu de memoire.
Galerie Tegenbosch, Putterstraat 48, Heusden, tot 31 januari.
|