16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
Menselijkerwijs gedacht is dit de laatste keer dat de beeldhouwster
Charlotte van Pallandt bij haar leven nog een tentoonstelling van
haar werk meemaakt. Dat is overigens al eerder beweerd, maar
afgelopen jaar is ze vijfennegentig geworden en dan is die
voorspelling amper nog gewaagd. Vijfennegentig jaar en nog steeds
aan het werk en nog steeds een mooi beeld makend. Galerie
Tegenbosch zal in 1994, het jaar dat gewijd is aan beelden in
Nederland, elke maand een beeldhouwer presenteren en het is
terecht dat aan het hoofd van die parade Charlotte van Pallandt
gaat, door haar zelf niet eens gewild waarschijnlijk, maar buiten
twijfel is zij een van de grote Nederlandse beeldhouwers van deze
eeuw.
Maar niet alleen in haar persoon, het is ook in haar artistieke
betekenis dat de negentiende en onze twintigste eeuw elkaar raken.
Veel van haar beelden zijn portret, liefst van personen die zij
kende, en in die zin is haar werk een vertakking van het klassieke
beeld dat gebaseerd was op gelijkenis. Die opvatting dat een
portret fysionomisch moest lijken, heerste tot einde vorige eeuw.
Tegelijk vraagt Van Pallandt altijd ook aandacht voor het beeld
zelf. Voor de analyse, de opbouw, de plastiek, de huid, kortom voor
de abstracte waarden die in onze eeuw verzelfstandigd zijn en niet
enkel meer dienstig aan de naturalistische gelijkenis. Elk beeld
van haar is dat beheerste evenwicht tussen toen en nu en tussen
vorm en inhoud.
Op de tentoonstelling zijn die schitterende portretten te zien van
Ro Mogendorff, een beeld met de schraalheid van een Giacometti-gestalte,
Carasso, Kees Verwey, J.H.Leopold. En natuurlijk de
vorstinnen Wilhelmina en Juliana, zulke verschillende
persoonlijkheden en dus zulke verschillende beelden. Waar de
bronzen kop van Juliana met fijngeknepen mond in bescheidenheid
naar binnen kijkt, is de ongenaakbare figuur van Wilhelmina
teruggebracht tot een naar achter hellende driehoek in brons. Een
ijsberin die zich klauwend verheft, een staatsvrouwe die macht
uitstraalt. Haar beelden bouwt ze van binnenuit op, vanuit de
psychologie van de geportretteerde. Het portret is bijgevolg een
innerlijk portret, een lieu de memoire.
Galerie Tegenbosch, Putterstraat 48, Heusden, tot 31 januari.
|