16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
In galerie Resy Muijsers in Tilburg is interessant werk op papier
te zien. Vooral van Franz Immoos, een Oostenrijker die in Amsterdam
werkt. Hij speelt op papier een spel met kleuren die tegelijk heel
concreet, heel lijfelijk en heel abstract aangewend worden. Negen
kleuren plaatst hij in een vierkant, negen vakken in rijen van
drie. Elke kleur is aangebracht op een blokje van papier. Volgens
de titel heeft hij de ordening laten bepalen door de ontwikkeling
van koud naar warm, of omgekeerd. In het ene geval vindt de
ontwikkeling vertikaal plaats, in het andere diagonaal of
horizontaal. Van oranje via lichtrood naar donkerrood is inderdaad
een gang van koud naar warm. Als je de kleuren zo benoemt, verschaf
je ze een lichamelijk karakter en worden ze voelbaar. Ze krijgen
nadrukkelijk een eigen karakter omdat slechts het verschil telt met
de naburige kleur en er niets is in een tableau van Immoos dat
afleidt van de kleur zelf. De papieren blokjes zijn volkomen
neutraal geschilderd, niet het geringste spoor van een kwast
doorbreekt het stille evenwicht.
De verschillende tableaus doen denken aan het magische vierkant. De
negen enkelvoudige getallen, van 1 tot 9, die zo geordend worden in
drie reeksen van drie dat de som van elke rij, zowel horizontaal,
vertikaal als diagonaal, gelijk is. In het werk van Albrecht Duerer
kom je af en toe zo'n magisch vierkant tegen. Het is een uiterste
poging om op geometrische, dus abstracte wijze een perfecte orde
aan te brengen die de chaos, de emotie, het persoonlijke en
afwijkende moet bezweren. Elke door de mens bedachte ordening is
uiteindelijk slechts schijn. Zo ook in de kleurenschema's van
Immoos. Waar de ordening der kleuren op het oog zo helder en
universeel is, ga je juist de verschillen zien tussen bijna gelijke
reeksen. Twee ver uit elkaar hangende vierkanten blijken nagenoeg
identiek te zijn. Zeven kleuren zijn op hun plaats gebleven,
slechts wit en geel hebben gewisseld. Maar die minimale wijziging
betekent wel dat je twee, volkomen verschillende vierkanten krijgt
die aanleiding kunnen zijn tot enige beschouwing over abstracte
waarden als open tegenover gesloten, licht en donker, begin en
eind. Maar behalve intellectuel interessant, zijn de papieren
objecten van Franz Immoos vooral ook heel mooi.
Galerie Resy Muijsers, Nieuwlandstraat 22, Tilburg, tot 16 maart.
|