16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
In galerie Resy Muijsers in Tilburg is interessant werk op papier
te zien. Vooral van Franz Immoos, een Oostenrijker die in Amsterdam
werkt. Hij speelt op papier een spel met kleuren die tegelijk heel
concreet, heel lijfelijk en heel abstract aangewend worden. Negen
kleuren plaatst hij in een vierkant, negen vakken in rijen van
drie. Elke kleur is aangebracht op een blokje van papier. Volgens
de titel heeft hij de ordening laten bepalen door de ontwikkeling
van koud naar warm, of omgekeerd. In het ene geval vindt de
ontwikkeling vertikaal plaats, in het andere diagonaal of
horizontaal. Van oranje via lichtrood naar donkerrood is inderdaad
een gang van koud naar warm. Als je de kleuren zo benoemt, verschaf
je ze een lichamelijk karakter en worden ze voelbaar. Ze krijgen
nadrukkelijk een eigen karakter omdat slechts het verschil telt met
de naburige kleur en er niets is in een tableau van Immoos dat
afleidt van de kleur zelf. De papieren blokjes zijn volkomen
neutraal geschilderd, niet het geringste spoor van een kwast
doorbreekt het stille evenwicht.
De verschillende tableaus doen denken aan het magische vierkant. De
negen enkelvoudige getallen, van 1 tot 9, die zo geordend worden in
drie reeksen van drie dat de som van elke rij, zowel horizontaal,
vertikaal als diagonaal, gelijk is. In het werk van Albrecht Duerer
kom je af en toe zo'n magisch vierkant tegen. Het is een uiterste
poging om op geometrische, dus abstracte wijze een perfecte orde
aan te brengen die de chaos, de emotie, het persoonlijke en
afwijkende moet bezweren. Elke door de mens bedachte ordening is
uiteindelijk slechts schijn. Zo ook in de kleurenschema's van
Immoos. Waar de ordening der kleuren op het oog zo helder en
universeel is, ga je juist de verschillen zien tussen bijna gelijke
reeksen. Twee ver uit elkaar hangende vierkanten blijken nagenoeg
identiek te zijn. Zeven kleuren zijn op hun plaats gebleven,
slechts wit en geel hebben gewisseld. Maar die minimale wijziging
betekent wel dat je twee, volkomen verschillende vierkanten krijgt
die aanleiding kunnen zijn tot enige beschouwing over abstracte
waarden als open tegenover gesloten, licht en donker, begin en
eind. Maar behalve intellectuel interessant, zijn de papieren
objecten van Franz Immoos vooral ook heel mooi.
Galerie Resy Muijsers, Nieuwlandstraat 22, Tilburg, tot 16 maart.
|