16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
De beeldende kunst die de Zwitser George Steinmann presenteert in
Lokaal 01 is er een die zonder het woord niet kan. Kunst die een
verhaal nodig heeft om te interesseren. Want het beeld dat zijn
inspanningen zouden moeten opleveren, is bijzonder mager. Hij heeft
de bovenverdiepung van Lokaal 01 in bezit genomen. In de zaal met
een verwarmingselement op de vloer en aan de wand in het Duits
gestelde teksten van de chemische samenstelling van iets dat
verbonden is met waterlopen in Breda. Verder niks te zien. De gang
levert iets meer op. Zeven paren van een rechthoekuge schildering
in monochroom bruin gekoppeld aan, alweer, de in 't Duits
geformuleerde chemische samenstelling. In ieder geval zijn de zeven
nuances van bruin heel mooi. De schilderingen zijn direkt op de
muur aangebracht en hebben een heel korrelige huid die nog het
meest weg heeft van schuurpapier. Schuurpapier, waarom ook niet ?
Navraag levert de onthulling van het raadsel op dat in de tekesten
besloten ligt. George Steinmann heeft uit het natuurzuivere water
van zeven verschillende bronnen in Zwitserland de pigmenten en
mineralen gedestilleerd. Die heeft hij in geconcentreerde
poedervorm mee uit Zwitserland gebracht, hier aangelengd met water
en bindmiddel en daarmee een rechthoek op de muur geschilderd. De
tekst ernaast duidt de plaats van de bron aan en, inderdaad, de
chemische analyse.
Waarom is er in zaal afgezien van de tekst dan niks te zien? Is het
water in Breda dan zo "kleurloos" ? Hij blijkt met het water uit
Mark en Aa hetzelfde gedaan te hebben als in Zwitserland maar de
pigmenten niet geconcentreerd te hebben. Hij heeft met andere
woorden met gewoon Bredaas water de witte muren "geschilderd" en
dat levert dus een onzichtbaar resultaat op, waarvan de tekst de
plaats, de analyse en de meteorologische omstandigheden vermeldt.
Gewoon flauwekul dus.
Het levert als we het als beeldende kunst willen beschouwen geen
enkele bijzonder beeld op. Het is op z'n best een zaak van ecologie
die pas duidelijk wordt als je er uitleg bij krijgt. Wat een
verschil met Wolfgang Laib (nog te zien in De Pont in Tilburg) die
met natuurprodukten als stuifmeel en bijenwas indrukwekkende
beelden maakt waarbij elk woord er een teveel is.
Lokaal 01, eveneens tot 8 maart.
|