16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
De beeldende kunst die de Zwitser George Steinmann presenteert in
Lokaal 01 is er een die zonder het woord niet kan. Kunst die een
verhaal nodig heeft om te interesseren. Want het beeld dat zijn
inspanningen zouden moeten opleveren, is bijzonder mager. Hij heeft
de bovenverdiepung van Lokaal 01 in bezit genomen. In de zaal met
een verwarmingselement op de vloer en aan de wand in het Duits
gestelde teksten van de chemische samenstelling van iets dat
verbonden is met waterlopen in Breda. Verder niks te zien. De gang
levert iets meer op. Zeven paren van een rechthoekuge schildering
in monochroom bruin gekoppeld aan, alweer, de in 't Duits
geformuleerde chemische samenstelling. In ieder geval zijn de zeven
nuances van bruin heel mooi. De schilderingen zijn direkt op de
muur aangebracht en hebben een heel korrelige huid die nog het
meest weg heeft van schuurpapier. Schuurpapier, waarom ook niet ?
Navraag levert de onthulling van het raadsel op dat in de tekesten
besloten ligt. George Steinmann heeft uit het natuurzuivere water
van zeven verschillende bronnen in Zwitserland de pigmenten en
mineralen gedestilleerd. Die heeft hij in geconcentreerde
poedervorm mee uit Zwitserland gebracht, hier aangelengd met water
en bindmiddel en daarmee een rechthoek op de muur geschilderd. De
tekst ernaast duidt de plaats van de bron aan en, inderdaad, de
chemische analyse.
Waarom is er in zaal afgezien van de tekst dan niks te zien? Is het
water in Breda dan zo "kleurloos" ? Hij blijkt met het water uit
Mark en Aa hetzelfde gedaan te hebben als in Zwitserland maar de
pigmenten niet geconcentreerd te hebben. Hij heeft met andere
woorden met gewoon Bredaas water de witte muren "geschilderd" en
dat levert dus een onzichtbaar resultaat op, waarvan de tekst de
plaats, de analyse en de meteorologische omstandigheden vermeldt.
Gewoon flauwekul dus.
Het levert als we het als beeldende kunst willen beschouwen geen
enkele bijzonder beeld op. Het is op z'n best een zaak van ecologie
die pas duidelijk wordt als je er uitleg bij krijgt. Wat een
verschil met Wolfgang Laib (nog te zien in De Pont in Tilburg) die
met natuurprodukten als stuifmeel en bijenwas indrukwekkende
beelden maakt waarbij elk woord er een teveel is.
Lokaal 01, eveneens tot 8 maart.
|