16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
Lokaal 01 in Antwerpen
Het werk dat Gert Rietveld realiseert, is een daad van architectuur.
Ook al bestaat het werk soms maar heel tijdelijk, sterker nog: ook al
wordt het soms zelfs helemaal niet uitgevoerd, de essentie van zijn
installaties is architectonisch van aard. In een bestaande ruimte,
zoals nu, in de kleine Antwerpse vestiging van het
kunstenaarscollectief Lokaal 01, schuift hij zijn bouwsels tussen de
aanwezige vormen. Hij heeft hier twee cabines gebouwd vanb MDF, een
harde soort namaakhout. Die cabines staan op dunne poten zodat ze zich
in het luchtledige verheffen en tussen de balken en buizen van de
presentatieruimte passen. De afstand tussen de cabines wordt overbrugd
door een lange, smalle schacht waar een mens zich niet doorheen kan
wurmen. Maar waar die wel doorheeen kan kijken en zodoende via oog en
oor in verbinding kan treden met de andere kant.
De gegeven ruimte verkleint hij door zijn bouwsels die net groot
genoeg zijn om er in te zitten. De entree tot de cabine wordt mogelijk
gemaakt door een keukentrapje, de verbinding tussen de platte vloer
en de zwevende ruimte van Gert Rietveld. Eenmaal zittend in dat
minuscule kamertje ervaar je een eenvoudige vergroting door de lange
schacht waarin je kijkt en die een kleine blik geeft op de andere
kant, die in werkelijkheid heel dichtbij maar in beleving veraf is.
De truc gaat nog verder. Als je de cabine afsluit en het licht dus
buiten de deur houdt, word je onzichtbaar voor de andere kant, terwijl
jij het andere eind van de schacht wel ziet mits de deur daar
natuurlijk wel open is gebleven. Het is het effect van de eenzijdige
spiegel: wel zien, maar niet gezien worden.
De bouwsels van Gert Rietveld hebben alle verwantschap met het
klassieke labyrinth. De buitenwereld wordt afgegrensd, er wordt een
kleine binnenwereld gemaakt waar alle overzicht uit verdreven is. Waar
scheiding nog kleinere ruimtes maakt die op een of andere wijze met
elkaar in verbinding staan. Rietveld schept de illusie van een weg
naar nergens. Dat veel van zijn bedenksels niet uitgevoerd zijn, deert
hem weinig. Het gaat hem om het idee ten aanzien van dat wat wij de
ruimte noemen.
Lokaal 01, Verbrande Entrepotstraat 9, Antwerpen (nabij de
Schelde, in Zuid), tot 18 april
|