16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
Lokaal 01 in Antwerpen
Het werk dat Gert Rietveld realiseert, is een daad van architectuur.
Ook al bestaat het werk soms maar heel tijdelijk, sterker nog: ook al
wordt het soms zelfs helemaal niet uitgevoerd, de essentie van zijn
installaties is architectonisch van aard. In een bestaande ruimte,
zoals nu, in de kleine Antwerpse vestiging van het
kunstenaarscollectief Lokaal 01, schuift hij zijn bouwsels tussen de
aanwezige vormen. Hij heeft hier twee cabines gebouwd vanb MDF, een
harde soort namaakhout. Die cabines staan op dunne poten zodat ze zich
in het luchtledige verheffen en tussen de balken en buizen van de
presentatieruimte passen. De afstand tussen de cabines wordt overbrugd
door een lange, smalle schacht waar een mens zich niet doorheen kan
wurmen. Maar waar die wel doorheeen kan kijken en zodoende via oog en
oor in verbinding kan treden met de andere kant.
De gegeven ruimte verkleint hij door zijn bouwsels die net groot
genoeg zijn om er in te zitten. De entree tot de cabine wordt mogelijk
gemaakt door een keukentrapje, de verbinding tussen de platte vloer
en de zwevende ruimte van Gert Rietveld. Eenmaal zittend in dat
minuscule kamertje ervaar je een eenvoudige vergroting door de lange
schacht waarin je kijkt en die een kleine blik geeft op de andere
kant, die in werkelijkheid heel dichtbij maar in beleving veraf is.
De truc gaat nog verder. Als je de cabine afsluit en het licht dus
buiten de deur houdt, word je onzichtbaar voor de andere kant, terwijl
jij het andere eind van de schacht wel ziet mits de deur daar
natuurlijk wel open is gebleven. Het is het effect van de eenzijdige
spiegel: wel zien, maar niet gezien worden.
De bouwsels van Gert Rietveld hebben alle verwantschap met het
klassieke labyrinth. De buitenwereld wordt afgegrensd, er wordt een
kleine binnenwereld gemaakt waar alle overzicht uit verdreven is. Waar
scheiding nog kleinere ruimtes maakt die op een of andere wijze met
elkaar in verbinding staan. Rietveld schept de illusie van een weg
naar nergens. Dat veel van zijn bedenksels niet uitgevoerd zijn, deert
hem weinig. Het gaat hem om het idee ten aanzien van dat wat wij de
ruimte noemen.
Lokaal 01, Verbrande Entrepotstraat 9, Antwerpen (nabij de
Schelde, in Zuid), tot 18 april
|