16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
Kunst per post
Het is een gespleten ervaring die elke beeldend kunstenaar kent. In
het atelier wens je je de stilte om te kunnen werken en mis je de
dialoog met een geinteresseerde kijker. Je werkt in betrekkelijke
eenzaamheid in je atelier. Je bent gedreven, je hebt iets te zeggen
en je werkt door. Een bezoeker die het atelier binnendringt, verstoort
de stilte en de rust. Hij breekt in. Het gesprek gaat over de kunst,
over wat er te zien is. Over wat staat te wachten, over wat nog net
niet voltooid is of over wat nog pas in aanzet bestaat. Het atelier
is een werkproces, een kweekbak waar in staat van voorlopigheid dingen
bestaan die de ultieme stap nog niet gezet hebben. Die voor de
buitenwereld dus nog niet bestaan.
In de beoordeling van wat als kunstwerk af en rijp is kan de open
kijkende bezoeker de kunstenaar van dienst zijn, maar kan hem voor
hetzelfde geld storen. Een sympathiek initiatief als Open Ateliers in
Breda is dan ook maar een keer per jaar denkbaar.
Hans Klein Hofmeijer uit Oostelbeers heeft die dubbelheid in de
relatie met mensen die zijn werk volgen op heel eigen wijze opgelost.
Hij stuurt die vaste kring van volgers regelmatig een beeldbrief en
dat al drie jaar lang. Een foto van het atelier in vol ornaat, een
tekening, een schets, soms zelfs een klein olieverfje op doek. Het
zijn tekens van kunstenaarsleven, tekens uit het atelier in driftige
activiteit, ter grootte van een AŠviertje en dus eenvoudig
verstuurbaar. De produktiekosten zijn laag, het rendement in zekere
zin hoog. Op een heel persoonlijke manier betrekt hij de kijker bij
zijn werk door hem te laten zien waar hij mee mee bezig is. De
ontvanger van die beeldbrief volgt dat werk dus in al zijn
ontwikkeling en blijft vertrouwd met wat we zijn beeldtaal zouden
kunnen noemen. Tegelijkertijd legt de kunstenaar voor zich zelf een
soort van visuele verantwoording af van waar hij mee bezig is. Hij is
in de gelegenheid tot experimenten die hij voorlegt aan de
buitenwereld. Het gaat om dingen die (nog) niet af zijn en die nog
niet af hoeven te zijn. Die in hun voorlopigheid nog kans hebben naar
een zekere vorm te groeien.
Het project noemt hij Gang, een meerduidigheid die wijst op de
ontwikkelingsgang van het werk en op de samenhangende reeks die
ontstaat in de tijd, een jaargang dus. Bij de NBKS in Breda toont hij
de tot nu toe verstuurde exemplaren van Gang in, waar anders, de gang
van het gebouw. Samen met de envelop waarin de "kunst" door de
postbode is thuis bezorgd. De bladen zijn rechtstreeks aan de muur
gespijkerd, even open en bloot als de wijze waarop Klein Hofmeijer
zijn werk aan de postbode toe vertrouwt, die, niet op de hoogte van
de inhoud, de envelop af en toe vouwt om hem de brievenbus in te
krijgen. Dat is nog eens iets anders dan inlijsten en met glas
afdekken.
Uit de aard van de zaak is de kwaliteit heel wisselend. Een teken van
doorgaand leven in het atelier is vanzelfsprekend iets anders dan een
voltooid kunstwerk. Daar gelden andere normen voor. De kritiek gaat
aan de beeldbrief nog voorbij. Het enige gevaar voor de artiest
schuilt in het succes: de beperkte en luchtige beeldbrief die het
echte kunstwerk, het schilderij, in de weg zit. Maar voorlopig is het
een prima manier om in verbinding te blijven met de kijker. Zo
informeert Hans Klein Hofmeijer de geinteresseerde liefhebber die hij
tegelijk buiten het atelier en dus op gepaste afstand houdt.
De Gang bij de NBKS, Reigerstraat 16, Breda, tot 11 juli
|