16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
Het werk van Marijke Hooghwinkel zoals dat nu getoond wordt in
galerie Segeren, is min of meer chronologisch gerangschikt. Het
gaat vooral om werk van de laatste jaren, zonder dat het jaar van
het ontstaan op het doek zichtbaar is. Het werk is geordend naar
motief, met een zekere reeksvorming. Grofweg gesproken heeft haar
werk zich ontwikkeld van het nadrukkelijk vrije schilderen, het
schilderen vanuit een behoefte aan vormeloze expressie, tot het
neerzetten van een duidelijke vorm. Van een zogenaamde vrijheid
naar gebondenheid. En dat is natuurlijk een schijntegenstelling
omdat het hoe dan ook altijd ook om het schilderen gaat en dus ook
om het materiaal dat beheersing en ordening vraagt, wil er een
schilderij ontstaan. Hoe de aanpak van het schilderen ook blijkt te
veranderen, constant is de behoefte aan abstractie.
Marijke Hooghwinkel, van St©Joost afgekomen in 1982, schildert met
acrylverf. In galerie Segeren zijn vooral kleine formaten te zien
die ook van onderwerp klein zijn. In de meest recente werken. die
uit 1992 en '93, speelt ze een spel met met vorm en tegenvorm. De
tegenvorm is zoiets als de restvorm, de ruimte die overblijft als
je op een leeg vlak de lijnen neergezet hebt die een vorm
voorstellen. We herkennen de vorm, we benoemen de lijnen als
contourlijnen en daarmee de ruimte daarbinnen als de inhoud. We
hoeven alleen maar de contouren te zien om bij voorbeeld een kop
te herkennen. Maar als de vorm is getekend dan blijft er een ruimte
in het vlak over. Tekenen, hier ook bedoeld met het penseel, is het
verdelen van de ruimte in een vorm en een tegenvorm en de lijnen
zijn de grens. Over vorm en tegenvorm gaat het in de laatste
schilderijen van Marijke Hooghwinkel.
Ze zoekt dat spel in het schilderen van balusters, hoofden of
lichamen. Het is een interessant spel, zonder dat het nou aan
betekenis veel oplevert. Het blijft schilderen aan de oppervlakte
van de vorm. Dat wat het schilderij aan emotie zou kunnen
opleveren, komt letterlijk mager uit de verf.
Schilderijen van Marijke Hooghwinkel in galerie Segeren,
Ginnekenmarkt, Breda, tot 10 april
|