16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
Het werk van Marijke Hooghwinkel zoals dat nu getoond wordt in
galerie Segeren, is min of meer chronologisch gerangschikt. Het
gaat vooral om werk van de laatste jaren, zonder dat het jaar van
het ontstaan op het doek zichtbaar is. Het werk is geordend naar
motief, met een zekere reeksvorming. Grofweg gesproken heeft haar
werk zich ontwikkeld van het nadrukkelijk vrije schilderen, het
schilderen vanuit een behoefte aan vormeloze expressie, tot het
neerzetten van een duidelijke vorm. Van een zogenaamde vrijheid
naar gebondenheid. En dat is natuurlijk een schijntegenstelling
omdat het hoe dan ook altijd ook om het schilderen gaat en dus ook
om het materiaal dat beheersing en ordening vraagt, wil er een
schilderij ontstaan. Hoe de aanpak van het schilderen ook blijkt te
veranderen, constant is de behoefte aan abstractie.
Marijke Hooghwinkel, van St©Joost afgekomen in 1982, schildert met
acrylverf. In galerie Segeren zijn vooral kleine formaten te zien
die ook van onderwerp klein zijn. In de meest recente werken. die
uit 1992 en '93, speelt ze een spel met met vorm en tegenvorm. De
tegenvorm is zoiets als de restvorm, de ruimte die overblijft als
je op een leeg vlak de lijnen neergezet hebt die een vorm
voorstellen. We herkennen de vorm, we benoemen de lijnen als
contourlijnen en daarmee de ruimte daarbinnen als de inhoud. We
hoeven alleen maar de contouren te zien om bij voorbeeld een kop
te herkennen. Maar als de vorm is getekend dan blijft er een ruimte
in het vlak over. Tekenen, hier ook bedoeld met het penseel, is het
verdelen van de ruimte in een vorm en een tegenvorm en de lijnen
zijn de grens. Over vorm en tegenvorm gaat het in de laatste
schilderijen van Marijke Hooghwinkel.
Ze zoekt dat spel in het schilderen van balusters, hoofden of
lichamen. Het is een interessant spel, zonder dat het nou aan
betekenis veel oplevert. Het blijft schilderen aan de oppervlakte
van de vorm. Dat wat het schilderij aan emotie zou kunnen
opleveren, komt letterlijk mager uit de verf.
Schilderijen van Marijke Hooghwinkel in galerie Segeren,
Ginnekenmarkt, Breda, tot 10 april
|