16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
Het werk dat Nigel Kent in Roosendaal in 't Tongerlohuys exposeert
is uitgesproken cerebraal van karakter. Het gaat om kunst die
vanuit het idee is geboren en binnen streng gedachte grenzen tot
stand is gekomen. Het is niet het oog dat ziet of de ziel die
beschouwt maar het nuchtere verstand dat rekent en berekent. En dan
het liefst, en dat kan eigenlijk ook niet anders, in vormen die in
de natuur zelf niet voorkomen. De natuur kent geen rechte lijn en
dus ook geen vierkant of perfecte rechthoek, althans niet in
wiskundige zin. In dit soort kunst die letterlijk vanuit het denken
opgebouwd wordt, zijn het maat en verhouding, vorm en geometrie die
het wezen der dingen bepalen.
De Australier Nigel Kent (1933) toont abstract©geometrische
olieverfschilderijen die thematisch heel beperkt zijn. Of doeken
die op het oog halve kubussen laten zien die in elkaar geschoven
zijn, of platte, monochroom geschilderde vlakken die aan de randen
min of meer losse lijnen en banen vertonen. Het thema is de
geometrie zelf waarop hij varieert met kleine verschillen tussen de
doeken onderling. In zekere zin zijn ze ten opzichte van elkaar
inwisselbaar. De kubusschilderijen, laat ik ze maar even zo noemen,
zijn zeshoekig van vorm en het is die vorm die parallel loopt met
de compositie. Evenwijdig aan de randen van het doek trekt hij
kaarsrechte lijnen met exact gelijke tussenruimte. Zo ontstaan
zeshoekige banen, vier of zes in getal afhankelijk van de grootte
van het schilderij. Door in verschillende kleuren verf te
schilderen ontstaat er een bepaalde organisatie die maakt dat wij
een bovenkant, voor- en zijkanten onderscheiden. En zie daar, de
opengewerkte kubus, in meervoud. Een ingewikkeld verhaal? Net zo
ingewikkeld als het denken en meten dat eraan voorafgaat en
uiteindelijk een eenvoudig beeld oplevert.
Deze geometrisch-abstracte kunst is al veel eerder vertoond in de
twintigste eeuw. Josef Albers en Victor Vasarely hebben de stijl
ontwikkeld en in de jaren '50 - '60 belangrijk gemaakt. Voor even.
Want als zo'n idee eenmaal bedacht is en in de praktijk op zijn
mogelijkheden beproefd,dan is het gedaan. De louter rationele
benadering bljkt dan te beperkt om veel nieuwe gezichtspunten op te
leveren. Daarvoor ziet deze stijl ook te streng af van een
persoonlijk handschrift of van, bij voorbeeld, emotie.
De doeken van Nigel Kent zijn perfect geschilderd, zowel naar vorm
als naar materiaal. Maar de geest is niet groot genoeg om uit dit
mathematische schilderproces nog iets verrassends geboren te laten
worden.
Nigel Kent en Renee Rohr tot 17 januari in 't Tongerlohuys,
Molenstraat 2, Roosendaal.
|