16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
Het werk dat Nigel Kent in Roosendaal in 't Tongerlohuys exposeert
is uitgesproken cerebraal van karakter. Het gaat om kunst die
vanuit het idee is geboren en binnen streng gedachte grenzen tot
stand is gekomen. Het is niet het oog dat ziet of de ziel die
beschouwt maar het nuchtere verstand dat rekent en berekent. En dan
het liefst, en dat kan eigenlijk ook niet anders, in vormen die in
de natuur zelf niet voorkomen. De natuur kent geen rechte lijn en
dus ook geen vierkant of perfecte rechthoek, althans niet in
wiskundige zin. In dit soort kunst die letterlijk vanuit het denken
opgebouwd wordt, zijn het maat en verhouding, vorm en geometrie die
het wezen der dingen bepalen.
De Australier Nigel Kent (1933) toont abstract©geometrische
olieverfschilderijen die thematisch heel beperkt zijn. Of doeken
die op het oog halve kubussen laten zien die in elkaar geschoven
zijn, of platte, monochroom geschilderde vlakken die aan de randen
min of meer losse lijnen en banen vertonen. Het thema is de
geometrie zelf waarop hij varieert met kleine verschillen tussen de
doeken onderling. In zekere zin zijn ze ten opzichte van elkaar
inwisselbaar. De kubusschilderijen, laat ik ze maar even zo noemen,
zijn zeshoekig van vorm en het is die vorm die parallel loopt met
de compositie. Evenwijdig aan de randen van het doek trekt hij
kaarsrechte lijnen met exact gelijke tussenruimte. Zo ontstaan
zeshoekige banen, vier of zes in getal afhankelijk van de grootte
van het schilderij. Door in verschillende kleuren verf te
schilderen ontstaat er een bepaalde organisatie die maakt dat wij
een bovenkant, voor- en zijkanten onderscheiden. En zie daar, de
opengewerkte kubus, in meervoud. Een ingewikkeld verhaal? Net zo
ingewikkeld als het denken en meten dat eraan voorafgaat en
uiteindelijk een eenvoudig beeld oplevert.
Deze geometrisch-abstracte kunst is al veel eerder vertoond in de
twintigste eeuw. Josef Albers en Victor Vasarely hebben de stijl
ontwikkeld en in de jaren '50 - '60 belangrijk gemaakt. Voor even.
Want als zo'n idee eenmaal bedacht is en in de praktijk op zijn
mogelijkheden beproefd,dan is het gedaan. De louter rationele
benadering bljkt dan te beperkt om veel nieuwe gezichtspunten op te
leveren. Daarvoor ziet deze stijl ook te streng af van een
persoonlijk handschrift of van, bij voorbeeld, emotie.
De doeken van Nigel Kent zijn perfect geschilderd, zowel naar vorm
als naar materiaal. Maar de geest is niet groot genoeg om uit dit
mathematische schilderproces nog iets verrassends geboren te laten
worden.
Nigel Kent en Renee Rohr tot 17 januari in 't Tongerlohuys,
Molenstraat 2, Roosendaal.
|