16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
Kijkend naar het werk van Teunn (voluit Teunn Nijkamp, 1943) schijn
je niet te kunnen ontkomen aan het stijlprobleem. Al zolang er over
zijn schilderkunst geschreven wordt, komt de vraag aan de orde
welke stijlopvatting aan zijn werk ten grondslag ligt. Welke vorm
van realisme hij kortom bedrijft. Dat is niet altijd de meest
interessante kwestie die je ter sprake kunt brengen als het om
beeldende kunst gaat. Het antwoord is vlug een valkuil van een
getheoretiseer dat van de kunst zelf afleidt. En toch, bij Teunn
lijkt de kwestie zin te hebben. Het maakt voor het verstaan van
zijn wereld een belangrijk verschil uit of je het werk benoemt als
magischİrealisme, surrealisme of gewoon realisme, wat dat laatste
dan ook precies mag zijn. Het juist aanduiden van de stijl levert
in zijn geval een sleutel op die toegang geeft tot de betekenis.
De wereld van zijn voorstelling is bijzonder. Hij schildert een man
wiens kop en schouders versplinteren en als kleine meteorieten het
luchtruim kiezen. Een boom waarvan de bladeren op Escheriaanse
wijze de vorm aannemen van een vlucht vogels. Het recente
schilderij "Daphne" toont een zacht en ingetogen landschap waar de
bomen met de wind meegaan, met wortel en al. De blote vrouw op de
voorgrond reikt naar dezelfde verte als waarin de bomen verdwijnen.
Het typische in dit doek is dat Teunn iets schildert dat op het
eerste oog een storm lijkt, maar het amper is. Daarvoor is het
tafereel te idyllisch, ontbreekt de woede van de natuur. De bomen
glijden als het ware het doek uit, vol verlangen nagezien door de
vrouw die nog tot haar knieen met de aarde verbonden is. Niets van
een verborgen dreiging achter de zichtbare wereld van de dingen,
waar in een magisch-realistisch doek alles naar verwijst. Geen
surrealistische droomtaal waarin concrete dingen op letterlijk
onmogelijke wijze met elkaar worden verbonden, op de wijze van Dali
bij voorbeeld.
De wereld die Teunn oproept ligt veel dichter bij, hoe
onwaarschijnlijk die soms ook lijkt. Hij schildert op subtiele
manier, zacht van kleur, een eigen wereldje waarin geen gerucht
hoorbaar is. Hij speelt op de manier van de realist een eigen spel
met beelden. Hij zelf spreekt van metaforen, een vorm van
beeldspraak dus, maar die opvatting impliceert nog een duidelijke
verwijzing naar een niet letterlijk zichtbare betekenis. Het is de
vraag of dat wel zo is. Of we niet gewoon van doen hebben met een
mooi geschilderde vorm beeld-spel in plaats van beeldspraak,
ongeveer op de manier van de illustrator ?
Teunn tot 7 maart in het Tongerlohuys, Molenstraat 2,
Roosendaal.
|