16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
Kijkend naar het werk van Teunn (voluit Teunn Nijkamp, 1943) schijn
je niet te kunnen ontkomen aan het stijlprobleem. Al zolang er over
zijn schilderkunst geschreven wordt, komt de vraag aan de orde
welke stijlopvatting aan zijn werk ten grondslag ligt. Welke vorm
van realisme hij kortom bedrijft. Dat is niet altijd de meest
interessante kwestie die je ter sprake kunt brengen als het om
beeldende kunst gaat. Het antwoord is vlug een valkuil van een
getheoretiseer dat van de kunst zelf afleidt. En toch, bij Teunn
lijkt de kwestie zin te hebben. Het maakt voor het verstaan van
zijn wereld een belangrijk verschil uit of je het werk benoemt als
magischİrealisme, surrealisme of gewoon realisme, wat dat laatste
dan ook precies mag zijn. Het juist aanduiden van de stijl levert
in zijn geval een sleutel op die toegang geeft tot de betekenis.
De wereld van zijn voorstelling is bijzonder. Hij schildert een man
wiens kop en schouders versplinteren en als kleine meteorieten het
luchtruim kiezen. Een boom waarvan de bladeren op Escheriaanse
wijze de vorm aannemen van een vlucht vogels. Het recente
schilderij "Daphne" toont een zacht en ingetogen landschap waar de
bomen met de wind meegaan, met wortel en al. De blote vrouw op de
voorgrond reikt naar dezelfde verte als waarin de bomen verdwijnen.
Het typische in dit doek is dat Teunn iets schildert dat op het
eerste oog een storm lijkt, maar het amper is. Daarvoor is het
tafereel te idyllisch, ontbreekt de woede van de natuur. De bomen
glijden als het ware het doek uit, vol verlangen nagezien door de
vrouw die nog tot haar knieen met de aarde verbonden is. Niets van
een verborgen dreiging achter de zichtbare wereld van de dingen,
waar in een magisch-realistisch doek alles naar verwijst. Geen
surrealistische droomtaal waarin concrete dingen op letterlijk
onmogelijke wijze met elkaar worden verbonden, op de wijze van Dali
bij voorbeeld.
De wereld die Teunn oproept ligt veel dichter bij, hoe
onwaarschijnlijk die soms ook lijkt. Hij schildert op subtiele
manier, zacht van kleur, een eigen wereldje waarin geen gerucht
hoorbaar is. Hij speelt op de manier van de realist een eigen spel
met beelden. Hij zelf spreekt van metaforen, een vorm van
beeldspraak dus, maar die opvatting impliceert nog een duidelijke
verwijzing naar een niet letterlijk zichtbare betekenis. Het is de
vraag of dat wel zo is. Of we niet gewoon van doen hebben met een
mooi geschilderde vorm beeld-spel in plaats van beeldspraak,
ongeveer op de manier van de illustrator ?
Teunn tot 7 maart in het Tongerlohuys, Molenstraat 2,
Roosendaal.
|