16 Kunstenaars uit Brabant
500 jaar Bouvigne
700 jaar beeldhouwkunst
A.r.t.-galerie
Alexander Schabracq
Alexej Von Jawlensky
Amerika
Andy Warhol
Anne Roorda
Arie de Groot
Auke de Vries
BOA
Bart van Hoek
Beelden in het Tongerlohuys
Birgitt van Bracht en Jan Vaes
Breda Fotografica
Carolein Smit
Cees van Gastel
Charles Clough
Charlotte van Pallandt
Crossing Over Changing Places
Cultureel Gekleurd
De Loods
De eigen tijd
Diana Rattray
Edwin Janssen
Edy de Wilde
Filia den Hollander
Frank Van den Broeck
Franse kunst
Franz Immoos
Galerie De Verbeelding
Galerie Kokon
Galerie Liesbeth Lips
George Steinmann
Ger Dekkers
Germinations
Gert Rietveld
Hans Klein Hofmeijer
Hans Mutsers
Helen Vergouwen
Jaap de Vries 2
Jack Poell
Jeff Wall
Joelle Tuerlinckx
Johan Claassen
John Baldessari
John van Gils
Jos Dirix
Karel Goudsblom
KunstRAI
MUHKA
Man Ray
Marijke Hooghwinkel
Martin van Vreden
Maud Verbruggen
Michael Ryan
NBKS
NBKS fotowerk
Nigel Kent
Orna Wertman
Paladino
Panamarenko
Park Middelheim
Paul Beckers
Peter Oosterbos
Philippe Cazal
Pjotr Mueller
Portretten uit de 17e eeuw
Quintijn van Eyk
Remko Schultheiss en Roel QoQo
Rene Magritte
Renee Rohr
Roman Cieslewicz
Roni Horn
Rotterdam in de jaren zestig
Simcha Roodenburg
Sjef Voets
St.-Joost
Teunn Nijkamp
Tom Molenaars
Tvadar Csontvary
Varia
Veronica Hustinx
Watt
Wereld op zolder
Willy Looyen
Wolfgang Laib
Wolfslaar
Zomer in Boymans
|
In de grote zaal beneden hangt een stilte en een rust zoals alleen
kunst rust en stilte om zich heen kan verspreiden. Een gewone lege,
naakte ruimte kan niet stiller zijn. Er is de verlatenheid van de
nacht, het halfduister dat de ruimte vergroot en de tijd stil zet.
De zaal heeft het aanzien van een slaapkamer en alles refereert
daar ook aan. De tien vensters die met forse dekbedden geblindeerd
zijn zodat alle daglicht uit de ruimte is gebannen. Een ijzeren
ledikant met een bodem van spiralen. Elf peertjes aan het plafond
die de objecten schaars verlichten. Alleen de riek die werkeloos in
de hoek staat heeft niks met een slaapvertrek te maken, des te meer
met de rust.
Het is een installatie van Willy Looyen. Op de bekende manier van
Lokaal 01 heeft hij bezit genomen van de ruimte en die omgevormd
tot een eigen ruimte onder condities die hij zelf heeft kunnen
bepalen. Dat proces van omvorming is een activiteit die, in dit
geval, niet ophoudt met de daad van de kunstenaar maar door de
bezoeker van Lokaal 01 wordt gerealiseerd. Want de rust en de
stilte zijn in zekere zin schijn. Vanaf het moment van binnenkomst
in het gebouw van Lokaal 01, als je nog in de gang staat en de zaal
nog niet hebt betreden, ruik je die kruidigzoete geur van hooi.
Hooi midden in Breda ? Het is die verwarring die aanzet tot nog
scherper ruiken als om een mogelijk misverstaan te corrigeren. Maar
de waarneming is juist. En zo worden de zinnen optimaal geprikkeld.
De installatie van Willy Looyen is in alle eenvoud een daad van
ruiken, zien, voelen en het horen van de stilte.
Alles bij elkaar levert de installatie vooral een atmosfeer op. Als
vorm van beeldende kunst is er natuurlijk niks nieuws onder de zon,
maar het effect van zo'n inrichting is toch meer dan een optelling
van de losse onderdelen. Die meerwaarde is de atmosfeer die zich
niet als verhaal laat vertellen en zich alleen ter plekke meedeelt
aan de bezoeker. Het schemerlicht, de vette, in riemen gesnoerde
dekbedden, het volle, doordringende parfum van hooi: het is de
benauwenis van een Gasthof op het Duitse platteland waar stront nog
stront is. Die pastorale is bij ons al lang verleden tijd. Bij ons
de terreur van de Ikeaİmeubels en de geur van de plaatselijke
frituur. Hoe hooi ruikt zijn we al lang vergeten. Een zintuiglijke
gewaarwording in het centrum van Breda.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda, tot 8 maart.
|