16 Kunstenaars uit Brabant 500 jaar Bouvigne 700 jaar beeldhouwkunst A.r.t.-galerie Alexander Schabracq Alexej Von Jawlensky Amerika Andy Warhol Anne Roorda Arie de Groot Auke de Vries BOA Bart van Hoek Beelden in het Tongerlohuys Birgitt van Bracht en Jan Vaes Breda Fotografica Carolein Smit Cees van Gastel Charles Clough Charlotte van Pallandt Crossing Over Changing Places Cultureel Gekleurd De Loods De eigen tijd Diana Rattray Edwin Janssen Edy de Wilde Filia den Hollander Frank Van den Broeck Franse kunst Franz Immoos Galerie De Verbeelding Galerie Kokon Galerie Liesbeth Lips George Steinmann Ger Dekkers Germinations Gert Rietveld Hans Klein Hofmeijer Hans Mutsers Helen Vergouwen Jaap de Vries 2 Jack Poell Jeff Wall Joelle Tuerlinckx Johan Claassen John Baldessari John van Gils Jos Dirix Karel Goudsblom KunstRAI MUHKA Man Ray Marijke Hooghwinkel Martin van Vreden Maud Verbruggen Michael Ryan NBKS NBKS fotowerk Nigel Kent Orna Wertman Paladino Panamarenko Park Middelheim Paul Beckers Peter Oosterbos Philippe Cazal Pjotr Mueller Portretten uit de 17e eeuw Quintijn van Eyk Remko Schultheiss en Roel QoQo Rene Magritte Renee Rohr Roman Cieslewicz Roni Horn Rotterdam in de jaren zestig Simcha Roodenburg Sjef Voets St.-Joost Teunn Nijkamp Tom Molenaars Tvadar Csontvary Varia Veronica Hustinx Watt Wereld op zolder Willy Looyen Wolfgang Laib Wolfslaar Zomer in Boymans
|
In de grote zaal beneden hangt een stilte en een rust zoals alleen
kunst rust en stilte om zich heen kan verspreiden. Een gewone lege,
naakte ruimte kan niet stiller zijn. Er is de verlatenheid van de
nacht, het halfduister dat de ruimte vergroot en de tijd stil zet.
De zaal heeft het aanzien van een slaapkamer en alles refereert
daar ook aan. De tien vensters die met forse dekbedden geblindeerd
zijn zodat alle daglicht uit de ruimte is gebannen. Een ijzeren
ledikant met een bodem van spiralen. Elf peertjes aan het plafond
die de objecten schaars verlichten. Alleen de riek die werkeloos in
de hoek staat heeft niks met een slaapvertrek te maken, des te meer
met de rust.
Het is een installatie van Willy Looyen. Op de bekende manier van
Lokaal 01 heeft hij bezit genomen van de ruimte en die omgevormd
tot een eigen ruimte onder condities die hij zelf heeft kunnen
bepalen. Dat proces van omvorming is een activiteit die, in dit
geval, niet ophoudt met de daad van de kunstenaar maar door de
bezoeker van Lokaal 01 wordt gerealiseerd. Want de rust en de
stilte zijn in zekere zin schijn. Vanaf het moment van binnenkomst
in het gebouw van Lokaal 01, als je nog in de gang staat en de zaal
nog niet hebt betreden, ruik je die kruidigzoete geur van hooi.
Hooi midden in Breda ? Het is die verwarring die aanzet tot nog
scherper ruiken als om een mogelijk misverstaan te corrigeren. Maar
de waarneming is juist. En zo worden de zinnen optimaal geprikkeld.
De installatie van Willy Looyen is in alle eenvoud een daad van
ruiken, zien, voelen en het horen van de stilte.
Alles bij elkaar levert de installatie vooral een atmosfeer op. Als
vorm van beeldende kunst is er natuurlijk niks nieuws onder de zon,
maar het effect van zo'n inrichting is toch meer dan een optelling
van de losse onderdelen. Die meerwaarde is de atmosfeer die zich
niet als verhaal laat vertellen en zich alleen ter plekke meedeelt
aan de bezoeker. Het schemerlicht, de vette, in riemen gesnoerde
dekbedden, het volle, doordringende parfum van hooi: het is de
benauwenis van een Gasthof op het Duitse platteland waar stront nog
stront is. Die pastorale is bij ons al lang verleden tijd. Bij ons
de terreur van de Ikeaİmeubels en de geur van de plaatselijke
frituur. Hoe hooi ruikt zijn we al lang vergeten. Een zintuiglijke
gewaarwording in het centrum van Breda.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda, tot 8 maart.
|