Adriaan Seelen Alex Kiefmeijer Anish Kapoor Ben Hoezen Birgitt van Bracht 2 Boymans-van Beuningen Cady Noland Carel Visser Caro Chassetheater Cultureel Gekleurd Dada De Pont De Ringeloor De stadscollectie Desert Tracks Drie vrouwelijke schilders Edy de Wilde Elly Stegeman en Ludo Bekkers Emile van der Kruk Enk de Kramer Eric Hirdes Erik Prins Eugeen van Mieghem Giorgio Morandi Grafiek in het Tongerlohuys Hannema Hans Landsaat Hans Luiken Het portret Het verhalende Huub Bruls Ignatiusziekenhuis Jaap de Vries Jacques van Alphen Jan Andriesse Jeanne Munsterman Jeroen Doorenweerd Jiri Kolar John van Gils Jos Blersch Kars Persoon Klaar van der Lippe Kopper en Van Ham Kunst van Vlaanderen en Spanje Laatmiddeleeuwse prenten Lokaal 01 - 1 Lokaal 01 - 2 Luc Tuymans MUHKA Marijke Fitz Verploegh Martje Verhoeven Matthew Barney Michel van Overbeeke NBKS 1 NBKS 2 Naus en Kleinepier Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw Nieuwe beelden Noordbrabants Museum Paul Thek Per Kirkeby Piet Berghs Piet Dieleman Pyke Koch Reinoud van Vught Richard Price Rob Mohlmann Rob Moonens Simon Benson Stadscollectie Breda, deel I Textiel Thierry de Cordier Tina Onna Tom Wesselmann Ton Slits Tongerlohuys Toon Kuypers Torsten Haake-Brandt Un cercle d'amis Voorwaar Wainer Vaccari Walter Swennen Wolfslaar Wouter van Riessen
|
Alex Kiefmeijer
De beste tekeningen van Alex Kiefmeijer uit Roosendaal doen
denken aan het werk van de Amerikaan Cy Twombly. Het gaat om
tekeningen die voor alles handschrift willen zijn. Die als het
ware ophouden daar waar een concrete, op iets uit de werkelijkheid
gelijkende voorstelling zou kunnen ontstaan. Maar een
kunstwerk hoeft niet te lijken op iets wat visueel waarneembaar
is. Een tekening, in dit geval, kan veel meer dan alleen
een herkenbare vorm afbeelden. De tekeningen van Kiefmeijer,
meer dan zijn etsen, willen met heel eenvoudige en gemakkelijk
te volgen middelen een eigen wereld zijn waarin het zoeken is
naar vorm en betekenis. Waar alles nog raadsel is omdat de
hand van de kunstenaar wel veel oproept maar niets invult.
En zo de kijker zijn eigen vrijheid laat.
Het potlood in de hand van deze tekenaar gaat al zoekend zijn
eigen weg. Het zet vrij en los in de ruimte van het blad
lijnen, dik en dun door elkaar. Soms enkel en scherp, op een
andere plaats krassen die samen een vorm neerzetten. Daar
doorheen wat strepen kleur, een vlak lichtgeel en alles los
door elkaar. Lijnen en kleuren zijn losse handelingen geworden
die vrij op het blad staan, die zwerven door het beeld. Met
een grote rol voor het toeval.
Waar in andere werken de neiging wat sterker opborrelt om
ordening aan te brengen, is het beeld meteen veel stijver. De
losse lijnen lijken dan ook veel meer onderdeel van een figuur
te zijn zonder dat dat overigens meer betekenis oplevert. Die
figuren staan recht in het gelid. De vrijheid van de losse
hand die voor dit soort van abstracte werk zo belangrijk is,
ontbreekt ook in de kleuretsen. Het is alsof Kiefmeijer te
veel wil zeggen en doen op een in vergelijking met zijn tekeningen
heel klein vlak. De etsen zijn technisch bekwaam maar
missen de spanning van het avontuur. Ze zijn doorwerkt, opgebouwd
vanuit een basiskleur waarin kleine vormen en lijnen
gezet zijn. Waar in de tekeningen van alles lijkt te gebeuren
juist door het ontbreken van een dwingende compositie, gebeurt
er in de etsen helemaal niks. Ze charmeren en dat is alles.
Galerie Segeren, Raadhuisstraat 8-10, Breda; tot 26
november. Open dinsdag t/m zaterdag.
|