Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
Alex Kiefmeijer
De beste tekeningen van Alex Kiefmeijer uit Roosendaal doen
denken aan het werk van de Amerikaan Cy Twombly. Het gaat om
tekeningen die voor alles handschrift willen zijn. Die als het
ware ophouden daar waar een concrete, op iets uit de werkelijkheid
gelijkende voorstelling zou kunnen ontstaan. Maar een
kunstwerk hoeft niet te lijken op iets wat visueel waarneembaar
is. Een tekening, in dit geval, kan veel meer dan alleen
een herkenbare vorm afbeelden. De tekeningen van Kiefmeijer,
meer dan zijn etsen, willen met heel eenvoudige en gemakkelijk
te volgen middelen een eigen wereld zijn waarin het zoeken is
naar vorm en betekenis. Waar alles nog raadsel is omdat de
hand van de kunstenaar wel veel oproept maar niets invult.
En zo de kijker zijn eigen vrijheid laat.
Het potlood in de hand van deze tekenaar gaat al zoekend zijn
eigen weg. Het zet vrij en los in de ruimte van het blad
lijnen, dik en dun door elkaar. Soms enkel en scherp, op een
andere plaats krassen die samen een vorm neerzetten. Daar
doorheen wat strepen kleur, een vlak lichtgeel en alles los
door elkaar. Lijnen en kleuren zijn losse handelingen geworden
die vrij op het blad staan, die zwerven door het beeld. Met
een grote rol voor het toeval.
Waar in andere werken de neiging wat sterker opborrelt om
ordening aan te brengen, is het beeld meteen veel stijver. De
losse lijnen lijken dan ook veel meer onderdeel van een figuur
te zijn zonder dat dat overigens meer betekenis oplevert. Die
figuren staan recht in het gelid. De vrijheid van de losse
hand die voor dit soort van abstracte werk zo belangrijk is,
ontbreekt ook in de kleuretsen. Het is alsof Kiefmeijer te
veel wil zeggen en doen op een in vergelijking met zijn tekeningen
heel klein vlak. De etsen zijn technisch bekwaam maar
missen de spanning van het avontuur. Ze zijn doorwerkt, opgebouwd
vanuit een basiskleur waarin kleine vormen en lijnen
gezet zijn. Waar in de tekeningen van alles lijkt te gebeuren
juist door het ontbreken van een dwingende compositie, gebeurt
er in de etsen helemaal niks. Ze charmeren en dat is alles.
Galerie Segeren, Raadhuisstraat 8-10, Breda; tot 26
november. Open dinsdag t/m zaterdag.
|