Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
Jeanne Munsterman
De schilderijen van Jeanne Munsterman berusten op een truc.
Een truc die eindeloos herhaald wordt en een volle temtoonstelling
oplevert, in Axel, in het streekmuseum "Het land van
Axel". Ze schildert met acrylverf het beeldvlak volledig vol
met banen, waarbij ze op vaste afstand van elkaar kleine
verdikkingen in de verflaag aanbrengt. Elk schilderij bevat
zo tientallen van die pukkels die noch naar kleurintensiteit,
noch naar vorm enige betekenis lijken te hebben. Het is een
vorm van precisie en berekening die hooguit enig decoratief
doel zou kunnen dienen. Op een gegeven moment veranderen de
banen van kleur en dat is de afbakening van de figuratie.
Wat is er te zien op de volgeschilderde houten panelen ?
Bollen, cirkels, strepen en hier en daar ee geabstraheerde
figuur die op een trekpop lijkt. De nonfiguratieve voorstelling
is net als de manier van schilderen een herhaling van
steeds dezelfde vormen. En zo wordt de truc dus binnen een en
dezelfde presentatie een cliche. En Jeanne Munsterman kan er
niet mee ophouden. Ze schildert door over de lijst heen zodat
het beeld een uitbreiding krijgt, aanvankelijk verrassend maar
al spoedig vast en voorspelbaar.
De ruimte van het streekmuseum is een wel heel zichtbaar
tijdelijk onderkomen voor het werk van Munsterman. Het is
eigenlijk niet meer van deze tijd om schilderijen, hoe men er
ook over mag denken, zo amateuristisch met haken aan schotten
te hangen. Alsof de ruimte niet bereid is ook maar de geringste
aanpassing te verdragen teneinde de beeldende kunst die
men toch wil tentoonstellen, een wat neutraler onderkomen te
geven.
De plastieken staan veel vrijer in de kleine ruimte en zijn
trouwens ook veel leuker dan de acrylpanelen. Natuurlijk zijn
ze heel decoratief, en dat is kennelijk ook zo bedoeld. Daar
valt ook nog wat mee te lachen. Ze heeft een heel aardige
combinatie gemaakt van een metalen constructie en schilderkunst.
Zo zien we een lezende figuur die de ingang van de
tentoonstelling in de gaten houdt, een fiets waarboven een
mensenkop is gehangen en een Yin en Yangbeeld.
Maar toch, die kleine plastieken kunnen niet verhinderen dat
de aandacht van de bezoeker al vlug wegglijdt in de richting
van de antieke gebruiksvoorwerpen, kleding en sieraden uit het
land van Axel. Die ene schitterende bloedkoralen halsketting
is al veel mooier dan de schilderijen van Jeanne Munsterman
bij elkaar.
Streekmuseum "Het land van Axel", Noordstraat 11, Axel.
Tot 27 augustus (maandag en zondag gesloten).
|