Adriaan Seelen Alex Kiefmeijer Anish Kapoor Ben Hoezen Birgitt van Bracht 2 Boymans-van Beuningen Cady Noland Carel Visser Caro Chassetheater Cultureel Gekleurd Dada De Pont De Ringeloor De stadscollectie Desert Tracks Drie vrouwelijke schilders Edy de Wilde Elly Stegeman en Ludo Bekkers Emile van der Kruk Enk de Kramer Eric Hirdes Erik Prins Eugeen van Mieghem Giorgio Morandi Grafiek in het Tongerlohuys Hannema Hans Landsaat Hans Luiken Het portret Het verhalende Huub Bruls Ignatiusziekenhuis Jaap de Vries Jacques van Alphen Jan Andriesse Jeanne Munsterman Jeroen Doorenweerd Jiri Kolar John van Gils Jos Blersch Kars Persoon Klaar van der Lippe Kopper en Van Ham Kunst van Vlaanderen en Spanje Laatmiddeleeuwse prenten Lokaal 01 - 1 Lokaal 01 - 2 Luc Tuymans MUHKA Marijke Fitz Verploegh Martje Verhoeven Matthew Barney Michel van Overbeeke NBKS 1 NBKS 2 Naus en Kleinepier Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw Nieuwe beelden Noordbrabants Museum Paul Thek Per Kirkeby Piet Berghs Piet Dieleman Pyke Koch Reinoud van Vught Richard Price Rob Mohlmann Rob Moonens Simon Benson Stadscollectie Breda, deel I Textiel Thierry de Cordier Tina Onna Tom Wesselmann Ton Slits Tongerlohuys Toon Kuypers Torsten Haake-Brandt Un cercle d'amis Voorwaar Wainer Vaccari Walter Swennen Wolfslaar Wouter van Riessen
|
Jeanne Munsterman
De schilderijen van Jeanne Munsterman berusten op een truc.
Een truc die eindeloos herhaald wordt en een volle temtoonstelling
oplevert, in Axel, in het streekmuseum "Het land van
Axel". Ze schildert met acrylverf het beeldvlak volledig vol
met banen, waarbij ze op vaste afstand van elkaar kleine
verdikkingen in de verflaag aanbrengt. Elk schilderij bevat
zo tientallen van die pukkels die noch naar kleurintensiteit,
noch naar vorm enige betekenis lijken te hebben. Het is een
vorm van precisie en berekening die hooguit enig decoratief
doel zou kunnen dienen. Op een gegeven moment veranderen de
banen van kleur en dat is de afbakening van de figuratie.
Wat is er te zien op de volgeschilderde houten panelen ?
Bollen, cirkels, strepen en hier en daar ee geabstraheerde
figuur die op een trekpop lijkt. De nonfiguratieve voorstelling
is net als de manier van schilderen een herhaling van
steeds dezelfde vormen. En zo wordt de truc dus binnen een en
dezelfde presentatie een cliche. En Jeanne Munsterman kan er
niet mee ophouden. Ze schildert door over de lijst heen zodat
het beeld een uitbreiding krijgt, aanvankelijk verrassend maar
al spoedig vast en voorspelbaar.
De ruimte van het streekmuseum is een wel heel zichtbaar
tijdelijk onderkomen voor het werk van Munsterman. Het is
eigenlijk niet meer van deze tijd om schilderijen, hoe men er
ook over mag denken, zo amateuristisch met haken aan schotten
te hangen. Alsof de ruimte niet bereid is ook maar de geringste
aanpassing te verdragen teneinde de beeldende kunst die
men toch wil tentoonstellen, een wat neutraler onderkomen te
geven.
De plastieken staan veel vrijer in de kleine ruimte en zijn
trouwens ook veel leuker dan de acrylpanelen. Natuurlijk zijn
ze heel decoratief, en dat is kennelijk ook zo bedoeld. Daar
valt ook nog wat mee te lachen. Ze heeft een heel aardige
combinatie gemaakt van een metalen constructie en schilderkunst.
Zo zien we een lezende figuur die de ingang van de
tentoonstelling in de gaten houdt, een fiets waarboven een
mensenkop is gehangen en een Yin en Yangbeeld.
Maar toch, die kleine plastieken kunnen niet verhinderen dat
de aandacht van de bezoeker al vlug wegglijdt in de richting
van de antieke gebruiksvoorwerpen, kleding en sieraden uit het
land van Axel. Die ene schitterende bloedkoralen halsketting
is al veel mooier dan de schilderijen van Jeanne Munsterman
bij elkaar.
Streekmuseum "Het land van Axel", Noordstraat 11, Axel.
Tot 27 augustus (maandag en zondag gesloten).
|