Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
Kopper & Van Ham
Stelt u zich voor: U komt een lokaal binnen in de verwachting
een presentatie te zien van beeldende kunst. De ruimte is U
bekend als een plek die verrast, die kunst toont die bijna uit
principe onconventioneel is. Alles is mogelijk. Te meer omdat
de commercie geen kans krijgt enige beperking te stellen aan
de kunst die daar gewoonlijk te zien is. En dat is elders wel
eens anders. U bent zodoende op alles voorbereid als U die
presentatieruimte binnen treedt op zoek naar iets nieuws, iets
anders. Maar de werkelijkheid blijkt toch nog een verrassing
te kunnen bezorgen. Geen schilderij, geen tekening, geen
beeld, geen installatie. U ziet een kunstenaar die met penselen
en tubes verf zit te spelen, met potloden en papier in de
weer is, van alles in zijn atelier haalt wat hij eventueel zou
kunnen schilderen, met een collega bepraat of hij wel zal
schilderen en van al die losse invallen, rijp of groen, trouw
wat krabbels maakt die hij aan de muur hangt. Het geheel toont
energiek en misschien levert die energie over enige tijd iets
op, maar het is de kunstenaar nog volstrekt onduidelijk wat
dat dan zal zijn. Wat U ook had verwacht, dit had U zich niet
voorgesteld bij een presentatie van beeldende kunst.
Zoiets ongeveer treft de bezoeker aan van Lokaal 01 in Antwerpen
nu A.M. Kopper (een pseudoniem) en Milou van Ham de ruimte
als een soort van elektronisch laboratorium in beslag hebben
genomen. De schilderspenselen, de tubes verf, het linnen en
het papier zijn vervangen door een computer, videoapparatuur,
camera's en kantoormeubilair. Maar dat is in eerste instantie
een bijkomstigheid. Feit is dat er eigenlijk niks anders te
zien is dan wat onduidelijke bedrijvigheid temidden van tal
van hulpmiddelen waarmee de kunstenaar iets zou kunnen doen.
Maar dat nu niet bestaat: te presenteren valt er dus nog niks.
Het is toeschouwers uitnodigen in de schouwburg voor een
toneelstuk waarvan het nog niet zeker is of het geschreven zal
worden. Kopper en Van Ham willen naar eigen zeggen een scenario
voor een tentoonstelling maken waar tentoonstellingen
volgens hen normaliter scenario's tonen. Ze doen dat per
computer die beelden bewerkt die ze op video hebben vastgelegd.
Toevallige beelden uit de buitenwereld. Net zo toevallig
als de attributen die aan de muur hangen en die wellicht van
dienst zouden kunnen zijn. En net zo toevallig als de antwoorden
op vragen die ze willekeurige adressanten uit het bestand
van Lokaal 01 hebben gesteld.
Mijn echte bezwaar, want de kunst is het eigen zich elke
vrijheid te veroveren, geldt de schijnbelangrijkheid van de
middelen die Kopper en Van Ham aanwenden. Als je het maar per
computer of video doet, zal het wel goed zijn. Die media
spreken vanzelf. Je moet specialist zijn om ze te gebruiken,
om beelden te mengen of te manipuleren, en die beheersing
dwingt al voldoende respect af. Maar wat je er nou precies mee
doet, wat al dat gedoe nou oplevert aan echte betekenis die je
met andere middelen niet zou bereiken ? Wie zal het zeggen ?
Wie zal Ueberhaupt zeggen of er wel wat te zien valt op de
eindpresentatie ?
Lokaal 01, Verbrande entrepotstraat 9, Antwerpen; tot 19
juni. Open do t/m zo van 13.00 tot 17.00 uur.
|