Adriaan Seelen Alex Kiefmeijer Anish Kapoor Ben Hoezen Birgitt van Bracht 2 Boymans-van Beuningen Cady Noland Carel Visser Caro Chassetheater Cultureel Gekleurd Dada De Pont De Ringeloor De stadscollectie Desert Tracks Drie vrouwelijke schilders Edy de Wilde Elly Stegeman en Ludo Bekkers Emile van der Kruk Enk de Kramer Eric Hirdes Erik Prins Eugeen van Mieghem Giorgio Morandi Grafiek in het Tongerlohuys Hannema Hans Landsaat Hans Luiken Het portret Het verhalende Huub Bruls Ignatiusziekenhuis Jaap de Vries Jacques van Alphen Jan Andriesse Jeanne Munsterman Jeroen Doorenweerd Jiri Kolar John van Gils Jos Blersch Kars Persoon Klaar van der Lippe Kopper en Van Ham Kunst van Vlaanderen en Spanje Laatmiddeleeuwse prenten Lokaal 01 - 1 Lokaal 01 - 2 Luc Tuymans MUHKA Marijke Fitz Verploegh Martje Verhoeven Matthew Barney Michel van Overbeeke NBKS 1 NBKS 2 Naus en Kleinepier Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw Nieuwe beelden Noordbrabants Museum Paul Thek Per Kirkeby Piet Berghs Piet Dieleman Pyke Koch Reinoud van Vught Richard Price Rob Mohlmann Rob Moonens Simon Benson Stadscollectie Breda, deel I Textiel Thierry de Cordier Tina Onna Tom Wesselmann Ton Slits Tongerlohuys Toon Kuypers Torsten Haake-Brandt Un cercle d'amis Voorwaar Wainer Vaccari Walter Swennen Wolfslaar Wouter van Riessen
|
Kopper & Van Ham
Stelt u zich voor: U komt een lokaal binnen in de verwachting
een presentatie te zien van beeldende kunst. De ruimte is U
bekend als een plek die verrast, die kunst toont die bijna uit
principe onconventioneel is. Alles is mogelijk. Te meer omdat
de commercie geen kans krijgt enige beperking te stellen aan
de kunst die daar gewoonlijk te zien is. En dat is elders wel
eens anders. U bent zodoende op alles voorbereid als U die
presentatieruimte binnen treedt op zoek naar iets nieuws, iets
anders. Maar de werkelijkheid blijkt toch nog een verrassing
te kunnen bezorgen. Geen schilderij, geen tekening, geen
beeld, geen installatie. U ziet een kunstenaar die met penselen
en tubes verf zit te spelen, met potloden en papier in de
weer is, van alles in zijn atelier haalt wat hij eventueel zou
kunnen schilderen, met een collega bepraat of hij wel zal
schilderen en van al die losse invallen, rijp of groen, trouw
wat krabbels maakt die hij aan de muur hangt. Het geheel toont
energiek en misschien levert die energie over enige tijd iets
op, maar het is de kunstenaar nog volstrekt onduidelijk wat
dat dan zal zijn. Wat U ook had verwacht, dit had U zich niet
voorgesteld bij een presentatie van beeldende kunst.
Zoiets ongeveer treft de bezoeker aan van Lokaal 01 in Antwerpen
nu A.M. Kopper (een pseudoniem) en Milou van Ham de ruimte
als een soort van elektronisch laboratorium in beslag hebben
genomen. De schilderspenselen, de tubes verf, het linnen en
het papier zijn vervangen door een computer, videoapparatuur,
camera's en kantoormeubilair. Maar dat is in eerste instantie
een bijkomstigheid. Feit is dat er eigenlijk niks anders te
zien is dan wat onduidelijke bedrijvigheid temidden van tal
van hulpmiddelen waarmee de kunstenaar iets zou kunnen doen.
Maar dat nu niet bestaat: te presenteren valt er dus nog niks.
Het is toeschouwers uitnodigen in de schouwburg voor een
toneelstuk waarvan het nog niet zeker is of het geschreven zal
worden. Kopper en Van Ham willen naar eigen zeggen een scenario
voor een tentoonstelling maken waar tentoonstellingen
volgens hen normaliter scenario's tonen. Ze doen dat per
computer die beelden bewerkt die ze op video hebben vastgelegd.
Toevallige beelden uit de buitenwereld. Net zo toevallig
als de attributen die aan de muur hangen en die wellicht van
dienst zouden kunnen zijn. En net zo toevallig als de antwoorden
op vragen die ze willekeurige adressanten uit het bestand
van Lokaal 01 hebben gesteld.
Mijn echte bezwaar, want de kunst is het eigen zich elke
vrijheid te veroveren, geldt de schijnbelangrijkheid van de
middelen die Kopper en Van Ham aanwenden. Als je het maar per
computer of video doet, zal het wel goed zijn. Die media
spreken vanzelf. Je moet specialist zijn om ze te gebruiken,
om beelden te mengen of te manipuleren, en die beheersing
dwingt al voldoende respect af. Maar wat je er nou precies mee
doet, wat al dat gedoe nou oplevert aan echte betekenis die je
met andere middelen niet zou bereiken ? Wie zal het zeggen ?
Wie zal Ueberhaupt zeggen of er wel wat te zien valt op de
eindpresentatie ?
Lokaal 01, Verbrande entrepotstraat 9, Antwerpen; tot 19
juni. Open do t/m zo van 13.00 tot 17.00 uur.
|