Adriaan Seelen Alex Kiefmeijer Anish Kapoor Ben Hoezen Birgitt van Bracht 2 Boymans-van Beuningen Cady Noland Carel Visser Caro Chassetheater Cultureel Gekleurd Dada De Pont De Ringeloor De stadscollectie Desert Tracks Drie vrouwelijke schilders Edy de Wilde Elly Stegeman en Ludo Bekkers Emile van der Kruk Enk de Kramer Eric Hirdes Erik Prins Eugeen van Mieghem Giorgio Morandi Grafiek in het Tongerlohuys Hannema Hans Landsaat Hans Luiken Het portret Het verhalende Huub Bruls Ignatiusziekenhuis Jaap de Vries Jacques van Alphen Jan Andriesse Jeanne Munsterman Jeroen Doorenweerd Jiri Kolar John van Gils Jos Blersch Kars Persoon Klaar van der Lippe Kopper en Van Ham Kunst van Vlaanderen en Spanje Laatmiddeleeuwse prenten Lokaal 01 - 1 Lokaal 01 - 2 Luc Tuymans MUHKA Marijke Fitz Verploegh Martje Verhoeven Matthew Barney Michel van Overbeeke NBKS 1 NBKS 2 Naus en Kleinepier Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw Nieuwe beelden Noordbrabants Museum Paul Thek Per Kirkeby Piet Berghs Piet Dieleman Pyke Koch Reinoud van Vught Richard Price Rob Mohlmann Rob Moonens Simon Benson Stadscollectie Breda, deel I Textiel Thierry de Cordier Tina Onna Tom Wesselmann Ton Slits Tongerlohuys Toon Kuypers Torsten Haake-Brandt Un cercle d'amis Voorwaar Wainer Vaccari Walter Swennen Wolfslaar Wouter van Riessen
|
Lokaal 01
Af en toe gebeurt het dus dat je beeldende kunst ziet waar je
niks van begrijpt. Waar je geen toegang toe hebt, waar een
betekenisvolle samenhang onvindbaar blijft. Waar je kortom
buitenstaander blijft die ziet en niet begrijpt. Dat je toch
moeite doet, dat je zoekt, dat je bereid bent in eerste instantie
aan het eigen oog te twijfelen, dat is allemaal vanzelfsprekend.
Want het is natuurlijk het eenvoudigst om er
meteen vanuit te gaan dat wat je zelf niet snapt, ook wel niet
de moeite waard zal zijn. Maar die simpelheid doet onrecht aan
wat kunst is. Kunst veronderstelt wat weerbarstigheid en
eigenzinnigheid en dus inspanning en een open oog, wil je er
in doordringen. Maar wat voor toewijding ik ook aan de dag heb
willen leggen, wat Geert Dekkers en Jan van den Dobbelsteen in
Lokaal 01 in Breda hebben geinstalleerd blijft een onduidelijke
verzameling dingen.
In beide gevallen is sprake van een installatie, zoveel is
zeker. Met andere dingen en ingrepen en zodoende met een
verschil in uiterlijkheid. Maar waarin beide installaties in
overeenkomen dat is het ontbreken van een sleutel die enigszins
toegang geeft tot een betekenis. Ik neem aan dat de twee
installaties niet volstrekt zinledig en toevallig zijn. In de
grote benedenzaal is het werk van Jan van den Dobbelsteen te
zien, een schilder uit Eindhoven. Er is inderdaad veel te zien
en ook te horen, alhoewel dat laatste vlug gaat vervelen. Op
een grote, grofhouten stelling staat een geluidsinstallatie
die onophoudelijk klanken produceert die assimileren tot iets
donkers en onverstaanbaars dat nog lang na het bezoek aan deze
ruimte in je lijf naklinkt. Zo lichamelijk ervaar je dat. Dat
geluid domineert de zaal waar verder attributen te zien zijn,
accenten die op verschillende manieren aanwezig zijn. De muren
zijn van boven tot op de vloer aan het oog onttrokken door
grote lappen katoen in diverse kleuren. Midden in de zaal
staat een menshoge driepoot met een lens die naar de ene kant
uitziet op een schilderij met een witte asterisk op roze
ondergrond en naar de andere muur op een witte asterisk in
zwarte wolk op roze ondergrond. Kijken door die lens loont
niet echt. Op die houten stelling verder nog een hologram, het
beeld van een mannetje dat met zijn lans een serpent doodt en
het beeldje van een vis. In de zaal verder een klomp beton met
de afdruk van twee emmers, aan het plafond her en der losse
voorwerpen met een uiteenlopende graad van absurditeit. Schuin
tegen de vensterwand een geel rek, daarvoor watervallen van
blauwe TL-buizen en op de grond een collectie eieren met
sierlijke zwarte letters. Dat is er te zien, maar wat betekent
het ? Het lijkt een verzameling taaltekens die een grammatica
ontberen en zodoende niks anders betekenen dan wat ze op
zichzelf zijn. En dat is niks.
De bovenzaal is ingericht door Geert Dekkers met een veelheid
aan dingen die allemaal van verschillende stoffen zijn gemaakt,
meestal van kunststof. In de hoek van de zaal liggen
door elkaar losse, gedrukte mededelingen die de potentie van
een boodschap hebben. Achterin vindt er op een ingewikkelde
manier een vorm van diaprojektie plaats. Wat er uiteindelijk
te zien is, is een zelfportret van de kunstenaar dat tot ons
komt via een projektor, een lap plastic en een spiegel. L'art
pour l'art, een in zichzelf besloten beeld, een grote omweg
naar heel weinig.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda; tot 24 april, open donderdag
t/m zondag van 1 tot 5 uur
|