Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
Lokaal 01
Af en toe gebeurt het dus dat je beeldende kunst ziet waar je
niks van begrijpt. Waar je geen toegang toe hebt, waar een
betekenisvolle samenhang onvindbaar blijft. Waar je kortom
buitenstaander blijft die ziet en niet begrijpt. Dat je toch
moeite doet, dat je zoekt, dat je bereid bent in eerste instantie
aan het eigen oog te twijfelen, dat is allemaal vanzelfsprekend.
Want het is natuurlijk het eenvoudigst om er
meteen vanuit te gaan dat wat je zelf niet snapt, ook wel niet
de moeite waard zal zijn. Maar die simpelheid doet onrecht aan
wat kunst is. Kunst veronderstelt wat weerbarstigheid en
eigenzinnigheid en dus inspanning en een open oog, wil je er
in doordringen. Maar wat voor toewijding ik ook aan de dag heb
willen leggen, wat Geert Dekkers en Jan van den Dobbelsteen in
Lokaal 01 in Breda hebben geinstalleerd blijft een onduidelijke
verzameling dingen.
In beide gevallen is sprake van een installatie, zoveel is
zeker. Met andere dingen en ingrepen en zodoende met een
verschil in uiterlijkheid. Maar waarin beide installaties in
overeenkomen dat is het ontbreken van een sleutel die enigszins
toegang geeft tot een betekenis. Ik neem aan dat de twee
installaties niet volstrekt zinledig en toevallig zijn. In de
grote benedenzaal is het werk van Jan van den Dobbelsteen te
zien, een schilder uit Eindhoven. Er is inderdaad veel te zien
en ook te horen, alhoewel dat laatste vlug gaat vervelen. Op
een grote, grofhouten stelling staat een geluidsinstallatie
die onophoudelijk klanken produceert die assimileren tot iets
donkers en onverstaanbaars dat nog lang na het bezoek aan deze
ruimte in je lijf naklinkt. Zo lichamelijk ervaar je dat. Dat
geluid domineert de zaal waar verder attributen te zien zijn,
accenten die op verschillende manieren aanwezig zijn. De muren
zijn van boven tot op de vloer aan het oog onttrokken door
grote lappen katoen in diverse kleuren. Midden in de zaal
staat een menshoge driepoot met een lens die naar de ene kant
uitziet op een schilderij met een witte asterisk op roze
ondergrond en naar de andere muur op een witte asterisk in
zwarte wolk op roze ondergrond. Kijken door die lens loont
niet echt. Op die houten stelling verder nog een hologram, het
beeld van een mannetje dat met zijn lans een serpent doodt en
het beeldje van een vis. In de zaal verder een klomp beton met
de afdruk van twee emmers, aan het plafond her en der losse
voorwerpen met een uiteenlopende graad van absurditeit. Schuin
tegen de vensterwand een geel rek, daarvoor watervallen van
blauwe TL-buizen en op de grond een collectie eieren met
sierlijke zwarte letters. Dat is er te zien, maar wat betekent
het ? Het lijkt een verzameling taaltekens die een grammatica
ontberen en zodoende niks anders betekenen dan wat ze op
zichzelf zijn. En dat is niks.
De bovenzaal is ingericht door Geert Dekkers met een veelheid
aan dingen die allemaal van verschillende stoffen zijn gemaakt,
meestal van kunststof. In de hoek van de zaal liggen
door elkaar losse, gedrukte mededelingen die de potentie van
een boodschap hebben. Achterin vindt er op een ingewikkelde
manier een vorm van diaprojektie plaats. Wat er uiteindelijk
te zien is, is een zelfportret van de kunstenaar dat tot ons
komt via een projektor, een lap plastic en een spiegel. L'art
pour l'art, een in zichzelf besloten beeld, een grote omweg
naar heel weinig.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda; tot 24 april, open donderdag
t/m zondag van 1 tot 5 uur
|