Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
Een bloemenkwartet
De NBKS heeft vier vrouwelijke kunstenaars gelegenheid gegeven
gezamenlijk hun werk tentoon te stellen. De kunstenaars die
geen enkele artistieke relatie met elkaar hebben, hebben hun
werk samengebracht in een ruimte en zo, volgens de titel van
de presentatie, een kwartet gevormd. De zaaltekst spreekt zelf
van een "b(l)oeiend boeket" maar dat veronderstelt toch veel
meer samenhang dan nu het geval is. Hoe dan ook, laten we de
presentatie beschouwen als dat wat ze in deze ruimte is: een
kans voor relatief onbekend werk om aandacht op te eisen. Een
kennismaking met werk dat elders nog te weinig kans krijgt.
Het gaat om Henny de Laat, Anet van de Elzen, Danielle Lemaire
en Carina Diepens. De enige schilderes is Danielle Lemaire.
Zij schildert een veelheid van kleine taferelen in een schijnbare
wanordening op een doek samengebracht. Zij combineert
precieus geschilderde motieven die een sterke verwijzing
oproepen naar natuurreligie en sprookjeswereld. Een blije,
besloten wereld die ouderwets aandoet. Het werk van Anet van
de Elzen is het meest uitgesproken van de vier. Het toont een
betrokkenheid bij het (vrouwelijk) lichaam die verder gaat dan
de waarneming van het zichtbare. Zij formuleert een lichaamstaal
die van grote emoties wil spreken. Haar foto's en beelden
regisseren het lichaam om tot die uitdrukking te komen. Er
hangen twee grote foto's in opvallende grijsnuances die niet
zozeer het lichaam van een vrouw tonen, maar de vrouw in
verhouding tot haar lichaam aan de orde stellen. De foto's
stellen dus een vraag aan de orde en zijn in die zin open. Op
de grond ligt een uitvergrote gipsen hand met uitgerekte
vingers. Het instrument om lichamelijke gewaarwordingen over
te dragen.
Carina Diepens presenteert beelden, overal vandaan, met enige
willekeur. Het zijn veelal bestaande objecten die, in deze
context gepresenteerd, aan moeten zetten tot een mening, tot
een reactie. Het is een wat afgesleten funktie van beeldende
kunst om enkel maar te relativeren of te ironiseren. Dat is al
zo vaak aan de orde gesteld dat dat op deze verenkelde manier
eigenlijk niet meer kan. Henny de Laat stelt het cliche aan de
orde waarmee het vrouwelijke in onze (reclame)cultuur wordt
uitgedrukt. Het vrouwelijke dat is zacht, rond, plastisch,
esthetisch. En daarom gebruikt zij in haar beelden koud glas,
hard ijzer en vooral snijdend en schurend staalwol. Het cliche
wordt zo nadrukkelijk voor het voetlicht gebracht dat de
boodschap belangrijker schijnt dan het beeld. Dit is kunst
waarbij het bedenken voorafgaat aan het kijken.
NBKS, Reigerstraat 16, Breda. De tentoonstelling duurt
tot 5 november en is elke dag, behalve maandag, te zien.
|