Adriaan Seelen Alex Kiefmeijer Anish Kapoor Ben Hoezen Birgitt van Bracht 2 Boymans-van Beuningen Cady Noland Carel Visser Caro Chassetheater Cultureel Gekleurd Dada De Pont De Ringeloor De stadscollectie Desert Tracks Drie vrouwelijke schilders Edy de Wilde Elly Stegeman en Ludo Bekkers Emile van der Kruk Enk de Kramer Eric Hirdes Erik Prins Eugeen van Mieghem Giorgio Morandi Grafiek in het Tongerlohuys Hannema Hans Landsaat Hans Luiken Het portret Het verhalende Huub Bruls Ignatiusziekenhuis Jaap de Vries Jacques van Alphen Jan Andriesse Jeanne Munsterman Jeroen Doorenweerd Jiri Kolar John van Gils Jos Blersch Kars Persoon Klaar van der Lippe Kopper en Van Ham Kunst van Vlaanderen en Spanje Laatmiddeleeuwse prenten Lokaal 01 - 1 Lokaal 01 - 2 Luc Tuymans MUHKA Marijke Fitz Verploegh Martje Verhoeven Matthew Barney Michel van Overbeeke NBKS 1 NBKS 2 Naus en Kleinepier Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw Nieuwe beelden Noordbrabants Museum Paul Thek Per Kirkeby Piet Berghs Piet Dieleman Pyke Koch Reinoud van Vught Richard Price Rob Mohlmann Rob Moonens Simon Benson Stadscollectie Breda, deel I Textiel Thierry de Cordier Tina Onna Tom Wesselmann Ton Slits Tongerlohuys Toon Kuypers Torsten Haake-Brandt Un cercle d'amis Voorwaar Wainer Vaccari Walter Swennen Wolfslaar Wouter van Riessen
|
Een bloemenkwartet
De NBKS heeft vier vrouwelijke kunstenaars gelegenheid gegeven
gezamenlijk hun werk tentoon te stellen. De kunstenaars die
geen enkele artistieke relatie met elkaar hebben, hebben hun
werk samengebracht in een ruimte en zo, volgens de titel van
de presentatie, een kwartet gevormd. De zaaltekst spreekt zelf
van een "b(l)oeiend boeket" maar dat veronderstelt toch veel
meer samenhang dan nu het geval is. Hoe dan ook, laten we de
presentatie beschouwen als dat wat ze in deze ruimte is: een
kans voor relatief onbekend werk om aandacht op te eisen. Een
kennismaking met werk dat elders nog te weinig kans krijgt.
Het gaat om Henny de Laat, Anet van de Elzen, Danielle Lemaire
en Carina Diepens. De enige schilderes is Danielle Lemaire.
Zij schildert een veelheid van kleine taferelen in een schijnbare
wanordening op een doek samengebracht. Zij combineert
precieus geschilderde motieven die een sterke verwijzing
oproepen naar natuurreligie en sprookjeswereld. Een blije,
besloten wereld die ouderwets aandoet. Het werk van Anet van
de Elzen is het meest uitgesproken van de vier. Het toont een
betrokkenheid bij het (vrouwelijk) lichaam die verder gaat dan
de waarneming van het zichtbare. Zij formuleert een lichaamstaal
die van grote emoties wil spreken. Haar foto's en beelden
regisseren het lichaam om tot die uitdrukking te komen. Er
hangen twee grote foto's in opvallende grijsnuances die niet
zozeer het lichaam van een vrouw tonen, maar de vrouw in
verhouding tot haar lichaam aan de orde stellen. De foto's
stellen dus een vraag aan de orde en zijn in die zin open. Op
de grond ligt een uitvergrote gipsen hand met uitgerekte
vingers. Het instrument om lichamelijke gewaarwordingen over
te dragen.
Carina Diepens presenteert beelden, overal vandaan, met enige
willekeur. Het zijn veelal bestaande objecten die, in deze
context gepresenteerd, aan moeten zetten tot een mening, tot
een reactie. Het is een wat afgesleten funktie van beeldende
kunst om enkel maar te relativeren of te ironiseren. Dat is al
zo vaak aan de orde gesteld dat dat op deze verenkelde manier
eigenlijk niet meer kan. Henny de Laat stelt het cliche aan de
orde waarmee het vrouwelijke in onze (reclame)cultuur wordt
uitgedrukt. Het vrouwelijke dat is zacht, rond, plastisch,
esthetisch. En daarom gebruikt zij in haar beelden koud glas,
hard ijzer en vooral snijdend en schurend staalwol. Het cliche
wordt zo nadrukkelijk voor het voetlicht gebracht dat de
boodschap belangrijker schijnt dan het beeld. Dit is kunst
waarbij het bedenken voorafgaat aan het kijken.
NBKS, Reigerstraat 16, Breda. De tentoonstelling duurt
tot 5 november en is elke dag, behalve maandag, te zien.
|