Adriaan Seelen Alex Kiefmeijer Anish Kapoor Ben Hoezen Birgitt van Bracht 2 Boymans-van Beuningen Cady Noland Carel Visser Caro Chassetheater Cultureel Gekleurd Dada De Pont De Ringeloor De stadscollectie Desert Tracks Drie vrouwelijke schilders Edy de Wilde Elly Stegeman en Ludo Bekkers Emile van der Kruk Enk de Kramer Eric Hirdes Erik Prins Eugeen van Mieghem Giorgio Morandi Grafiek in het Tongerlohuys Hannema Hans Landsaat Hans Luiken Het portret Het verhalende Huub Bruls Ignatiusziekenhuis Jaap de Vries Jacques van Alphen Jan Andriesse Jeanne Munsterman Jeroen Doorenweerd Jiri Kolar John van Gils Jos Blersch Kars Persoon Klaar van der Lippe Kopper en Van Ham Kunst van Vlaanderen en Spanje Laatmiddeleeuwse prenten Lokaal 01 - 1 Lokaal 01 - 2 Luc Tuymans MUHKA Marijke Fitz Verploegh Martje Verhoeven Matthew Barney Michel van Overbeeke NBKS 1 NBKS 2 Naus en Kleinepier Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw Nieuwe beelden Noordbrabants Museum Paul Thek Per Kirkeby Piet Berghs Piet Dieleman Pyke Koch Reinoud van Vught Richard Price Rob Mohlmann Rob Moonens Simon Benson Stadscollectie Breda, deel I Textiel Thierry de Cordier Tina Onna Tom Wesselmann Ton Slits Tongerlohuys Toon Kuypers Torsten Haake-Brandt Un cercle d'amis Voorwaar Wainer Vaccari Walter Swennen Wolfslaar Wouter van Riessen
|
Lokaal 01
Langzaam maar zeker en onontkoomnaar dringt de politiek lading
tot je door van Rob Moonens installatie. In de grote benedenzaal
van Lokaal 01 in Breda heeft hij een opstelling gemaakt
waarnaar het onmogelijk is alleen als toeschouwer te kijken.
Vanaf het moment dat je besluit de donkere ruimte te betreden,
om preciezer te zeggen: de zich vernauwende ijzeren tunnel in
te gaan op weg naar het licht dat aan het einde gloort, ben je
deelnemer. Onderdeel van een situatie die je dwingt tot het
benoemen van jouw plaats daarin en zodoende tot reflectie. De
smaller en lager wordende slurf dwingt je tot aanpassing van
je lichaamslengte en dan kom je in een ruimte die op het
eerste oog duidelijk is. Links en rechts metershoge tralies
met daarachter een vloer die bezaaid is met kledingstukken.
Gedragen, gewassen en vooral heel bont. Je staat tussen de
tralies op een paar vierkante meter vloer die zich vertakt
tot, laten we het maar een gang noemen. Een gang tussen de
kooien. Aan een muur een grote foto van een tijger, naast de
ingang een beeldscherm waarop je jezelf ziet (je wordt dus
kennelijk in de gaten gehouden), een grote lichtbak en de
vensters bedekt met rood gordijn.
Wanneer de situatie waarin je je bevindt tot het bewustzijn
doordringt, begint zich langzaamaan een omkering te voltrekken.
De kleine ruimte tussen de kooien is niet die van de
toeschouwer die kijkt naar wat zich in de kooi afspeelt. De
vrije ruimte is de kooi zelf geworden en wat aanvankelijk
gevangen leek, is vrij. De werkloze kledingstukken zijn deel
van het veranderingsproces. Hebben de dragers zich van dat
bedekkende en beperkende textiel bevrijd, of zijn de dragers
opgesloten en is de kleding bevrijd ? Zoals je je afvraagt wie
nu wie observeert als je op een beeldscherm je eigen persoon
ziet staan. Wie is dader en wie is slachtoffer ? Dat is een
maatschappijkritische vraag die past in het werk van Moonen.
Hij maakt werk (foto's, installaties) op plekken met een
politieke lading: in de voormalige DDR, bij de gevallen muur,
in Stuttgart nabij de Stammheimgevangenis waar de Rote Armeefraktion
onthoofd is.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda; tot 23 oktober; open
donderdag t/m zondag van 1 tot 5 uur.
|