Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
Lokaal 01
Langzaam maar zeker en onontkoomnaar dringt de politiek lading
tot je door van Rob Moonens installatie. In de grote benedenzaal
van Lokaal 01 in Breda heeft hij een opstelling gemaakt
waarnaar het onmogelijk is alleen als toeschouwer te kijken.
Vanaf het moment dat je besluit de donkere ruimte te betreden,
om preciezer te zeggen: de zich vernauwende ijzeren tunnel in
te gaan op weg naar het licht dat aan het einde gloort, ben je
deelnemer. Onderdeel van een situatie die je dwingt tot het
benoemen van jouw plaats daarin en zodoende tot reflectie. De
smaller en lager wordende slurf dwingt je tot aanpassing van
je lichaamslengte en dan kom je in een ruimte die op het
eerste oog duidelijk is. Links en rechts metershoge tralies
met daarachter een vloer die bezaaid is met kledingstukken.
Gedragen, gewassen en vooral heel bont. Je staat tussen de
tralies op een paar vierkante meter vloer die zich vertakt
tot, laten we het maar een gang noemen. Een gang tussen de
kooien. Aan een muur een grote foto van een tijger, naast de
ingang een beeldscherm waarop je jezelf ziet (je wordt dus
kennelijk in de gaten gehouden), een grote lichtbak en de
vensters bedekt met rood gordijn.
Wanneer de situatie waarin je je bevindt tot het bewustzijn
doordringt, begint zich langzaamaan een omkering te voltrekken.
De kleine ruimte tussen de kooien is niet die van de
toeschouwer die kijkt naar wat zich in de kooi afspeelt. De
vrije ruimte is de kooi zelf geworden en wat aanvankelijk
gevangen leek, is vrij. De werkloze kledingstukken zijn deel
van het veranderingsproces. Hebben de dragers zich van dat
bedekkende en beperkende textiel bevrijd, of zijn de dragers
opgesloten en is de kleding bevrijd ? Zoals je je afvraagt wie
nu wie observeert als je op een beeldscherm je eigen persoon
ziet staan. Wie is dader en wie is slachtoffer ? Dat is een
maatschappijkritische vraag die past in het werk van Moonen.
Hij maakt werk (foto's, installaties) op plekken met een
politieke lading: in de voormalige DDR, bij de gevallen muur,
in Stuttgart nabij de Stammheimgevangenis waar de Rote Armeefraktion
onthoofd is.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda; tot 23 oktober; open
donderdag t/m zondag van 1 tot 5 uur.
|