Adriaan Seelen
Alex Kiefmeijer
Anish Kapoor
Ben Hoezen
Birgitt van Bracht 2
Boymans-van Beuningen
Cady Noland
Carel Visser
Caro
Chassetheater
Cultureel Gekleurd
Dada
De Pont
De Ringeloor
De stadscollectie
Desert Tracks
Drie vrouwelijke schilders
Edy de Wilde
Elly Stegeman en Ludo Bekkers
Emile van der Kruk
Enk de Kramer
Eric Hirdes
Erik Prins
Eugeen van Mieghem
Giorgio Morandi
Grafiek in het Tongerlohuys
Hannema
Hans Landsaat
Hans Luiken
Het portret
Het verhalende
Huub Bruls
Ignatiusziekenhuis
Jaap de Vries
Jacques van Alphen
Jan Andriesse
Jeanne Munsterman
Jeroen Doorenweerd
Jiri Kolar
John van Gils
Jos Blersch
Kars Persoon
Klaar van der Lippe
Kopper en Van Ham
Kunst van Vlaanderen en Spanje
Laatmiddeleeuwse prenten
Lokaal 01 - 1
Lokaal 01 - 2
Luc Tuymans
MUHKA
Marijke Fitz Verploegh
Martje Verhoeven
Matthew Barney
Michel van Overbeeke
NBKS 1
NBKS 2
Naus en Kleinepier
Nederlandse tekeningen 2e helft 19e eeuw
Nieuwe beelden
Noordbrabants Museum
Paul Thek
Per Kirkeby
Piet Berghs
Piet Dieleman
Pyke Koch
Reinoud van Vught
Richard Price
Rob Mohlmann
Rob Moonens
Simon Benson
Stadscollectie Breda, deel I
Textiel
Thierry de Cordier
Tina Onna
Tom Wesselmann
Ton Slits
Tongerlohuys
Toon Kuypers
Torsten Haake-Brandt
Un cercle d'amis
Voorwaar
Wainer Vaccari
Walter Swennen
Wolfslaar
Wouter van Riessen
|
De stadscollectie van Breda, deel I
De Sculptuur Zonder Titel van Tom Claassen is een bijzonder
beeld, langs alle kanten. Alles aan dit beeld is autonome
vorm. Afhankelijk van de verbeelding van de kijker staat het
elke betekenis toe, zonder in enigerlei richting te dwingen.
Het is een beeld dat alleen maar beeld wil zijn en dat opvalt
en domineert in welke ruimte het ook staat. Aan geen enkele
ruimte zal het zich zomaar onderwerpen en uitleveren. Of het
nu de grote hal is van Bredase Stadskantoor waar het normaal
thuishoort of de kleine benedenzaal in De Beyerd waar het
beeld tijdelijk te gast is. En dat laatste klinkt al weer te
beschaafd en te elegant. Het voluptueuze en kneedbare beeld
van Tom Claassen heeft de ruimte gewoon veroverd en voluit
bezet en staat weinig anders om zich heen toe. Een piece de
resistance, zogezegd.
Het beeld is het topstuk uit de collectie die de stad Breda
heeft aangelegd sinds 1991, van welke verzamelactiviteit de
stad nu een soort van verantwoording aflegt in twee delen. Het
eerste luik is nu te zien in De Beyerd, in november volgt het
tweede luik. Het is altijd goed dat een openbare verzameling
ook echt publiek getoond wordt. De Beyerd is in dat opzicht
uiteraard meer publiek dan het voor de burgerij bedoelde
stadskantoor ooit kan zijn. Het is een stadscollectie in
tweevoudige betekenis. Een verzameling kunst die in opdracht
van en bestemd voor de stad is aangelegd door een kennelijk
kundige commissie. De kunst die daarbij wordt aangekocht is
van kunstenaars die in Breda of onmiddellijke omgeving werkzaam
zijn. Deze collectie laat dus ook zien wat er gaande is
op het gebied van beeldende kunst in Breda en het moet gezegd
dat daarbij redelijke kwaliteitseisen worden gehanteerd. Het
gaat dan maar om een selecte groep van kunstenaars die werk
maken dat nationaal of in een enkel geval (Tom Claassen) ook
verder dan de landsgrens strekt, van belang is. Een presentatie
als die nu plaats vindt in De Beyerd is een prima gelegenheid,
vrij en neutraal, om de stadscollectie te toetsen aan
criteria die enkel aan de beeldende kunst zelf ontleend worden
en die bevrijd zijn van regionale gevoeligheden. Met andere
woorden: wat is de aktuele kunst uit Breda waard ?
Van al wat in dit eerste luik getoond wordt kan eigenlijk niks
zich echt meten met het niveau van Tom Claassen. Wie zich dan
toch onderscheiden zijn vooral Inge van 't Klooster, Noor de
Rooy en Eelco Brand. Van Noor de Rooy hangen er twee grote
cibachromes die een opname van bovenaf zijn van een doos met
potjes pigment. Een diversiteit aan kleuren die zich door het
fotografische standpunt losmaken van het kleine, ronde potje
waarin ze zitten. De kleuren worden zo uitvergroot tot ronde
vlakjes in een willekeurig patroon. In het ene geval overheersen
de roden en gelen, in de andere doos de witten en blauwen.
Die kleuren krijgen niet alleen door het fotografisch isolement
zoveel nadruk maar ook door de techniek van de cibachrome. Het
is een manier van afdrukken waarbij de kleuren verhard
en versterkt worden en de foto een hogere graad van abstractie
verwerft. Het is de Amerikaanse Cindy Sherman die dat procede
Ątot grote artistieke betekenis heeft gevoerd. En toch, deze
fotobeelden kunnen voor de nuancering van hun betekenis niet
zonder kennis van de installaties van Noor de Rooy waarin ze
met echte potjes pigment werkt. Zoals die in het Ignatiusziekenhuis
in Breda waar ze op schitterende manier een ondiepe
gangkast met een diversiteit aan kleuren heeft gevuld.
Inge van `t Klooster heeft twee vitrinekasten gemaakt, hoog en
smal, staand op poten, verdeeld in negen kastjes. In het ene
geval zijn het de retorten, trechters, pipetten en buizen van
glas die overheersen, alles voorzien van de afbeelding van
zeilscheepjes. Verder twee kastjes met water en daardoor
aangeslagen glas dat een eigen tekening en dus leven voortbrengt.
De andere vitrinekast toont kleine globes, schitterende
melkglazen halve bollen bijeen gehouden door een roestijzeren standaard;
een set ijzeren pakkingen die een tekening van
de windgod tussen zich in klemmen, een bak met water en vier
kastjes leegte. Dit alles heeft het aanzien van een negentiende-eeuws
wetenschapsmuseum waar de verwondering om de nieuwe
wereld en haar instrumenten voelbaar aanwezig is en waar de
ikonen van onderzoek en wetenschap door de romantische verbeelding
worden verdubbeld in betekenis.
De kunstaankopen van Breda, 1991-1994 in De Beyerd,
Boschstraat 22, Breda; tot 6 november.
|