Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
De Nieuwe Veste
De beroepsvereniging van beeldend kunstenaars in Breda (kortweg BOA)
heeft periodiek een ruimte in de Nieuwe Veste tot
haar beschikking om werk van aangesloten leden te tonen. Een
"low profile"-presentatie. De ruimte is een in elkaar overlopende
gang en hal op de tweede verdieping van muziekcentrum De
Nieuwe Veste, een neutrale plaats maar geen omstandigheid die
beeldend werk onder eigen condities tot enig recht laat komen.
Op de wandruimte die rest, hangt het werk, ingelijst, keurig
op een rij, zonder verstoring van regelmaat die aanleiding had
kunnen geven tot een beetje opwinding. Het werk, dat zijn in
dit geval de foto's van Rene van Gageldonk, de fotokopieen en
foto's van Paul van Gils en de beelden van Ludovicus van
Eijnatte die de vloer van de hal hebben bezet. Uit de aard van
de zaak drie kunstenaars uit Breda.
De foto's die Rene van Gageldonk hier toont, zijn gegroepeerd
rond drie thema's. Het vrouwelijke model, Malta en architectonische
interieurs. Die laatste hebben vooral, laat ik het maar
noemen Middeleeuwse ruimtes tot onderwerp. Muren, cryptes,
binnenplaatsen, pilaren van vroeg-christelijke kerken zoals je
die ziet in Midden-Italie of in Spanje. Hij fotografeert die
ruimtes met een grote consequentheid als ruimtes, alsof hij ze
heeft losgemaakt van het kerkgebouw waarvan ze noodzakelijk
deel uitmaken. Dat betekent afzien van de religiositeit waarvan
de vormen het versteende symbool zijn. Hij heeft zijn
beelden zo geisoleerd van hun context dat ons oog een ruimte
treft die niet (meer) getekend wordt door zijn inhoud. Gageldonk
vestigt de aandacht op de elementen die de ruimte bepalen.
Dat zijn vloer, mozaiek, zuilen, muren, vensters en boven
alles uit: het licht. Zonder dat mooie, alles bestrijkende
licht zou in zijn foto's de ruimte geen ruimte zijn, maar een
optelsom van dingen. Nu dat zachte, stromende licht alles
aanraakt en verbindt, ontstaat er een gelijkwaardigheid van de
zo verschillende elementen. Met voorbijgaan aan de oorsprong
van deze ruimte: het geloof, legt hij een samenhang vast die
van architectonische betekenis is. Zijn licht accentueert
ruimte.
De drie foto's die het eiland Malta tot onderwerp hebben
spreken veel minder. Twee foto's van een bouwwerk en een van
het landschap in een kunstmatig verouderd licht. Dat soort
foto's wil te veel en zegt te weinig. En eigenlijk geldt dat
ook de foto's naar een model. Foto's van vrouwen in houdingen
die we kennen van Breitner, Matisse, Degas, Rodin.
Paul van Gils heeft ensembles gemaakt van gefotokopieerde
foto's en die van een zware, goudgeschilderde lijst voorzien.
De foto's zijn veelal bestaande foto's van mode, geweld,
filmsterren, gewone mensen enz. waar een rood waas overheen
gelegd is. Rood, dat is het Leitmotif van wat Van Gils in De
Nieuwe Veste toont. Het rood lijkt de enige verbinding te zijn
tussen de tableau's. Zo sterk dat het rood zich in de perceptie
van de kijker vastgezet heeft, ook al gaat het om twee
andere werken die buiten de rood-serie vallen. Op een ervan
ligt een roodharig jongetje, zijn zoon, uitgestrekt op de bank
in de huiskamer toe te zien hoe een roodharige kat de brokken
eet. Aan de muur weer zo'n verzameling geordende foto's,
ditmaal met de gevangenis als onderwerp. Maar wat hebben dat
jongetje en die kat met de gevangenis te maken, behalve dat ze
opgesloten zitten in een foto? Verder nog drie, in een lijst
getoonde foto's van zijn bijdrage aan Confrontatie 1995, de
manifestatie van beeldende kunst in de Bredase openbare ruimte.
Op de vloer tussen het werk van Van Gils en Gageldonk staan
keurig in het gelid de beeldhouwwerken van Ludovicus van
Eijnatte. Stalen frames met daarbovenop, precies passend, een
vierkant hardstenen beeld. Technisch verzorgd, keurig bewerkt,
netjes, glad, maar levenloos.
Afgezien van de binnenruimtes van Van Gageldonk, een tentoonstelling
met te weing uitspraak.
De Nieuwe Veste, Molenstraat 6, Breda; tot 1 februari.
Open elke dag, behalve zondag.
|