Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
De Nieuwe Veste
De beroepsvereniging van beeldend kunstenaars in Breda (kortweg BOA)
heeft periodiek een ruimte in de Nieuwe Veste tot
haar beschikking om werk van aangesloten leden te tonen. Een
"low profile"-presentatie. De ruimte is een in elkaar overlopende
gang en hal op de tweede verdieping van muziekcentrum De
Nieuwe Veste, een neutrale plaats maar geen omstandigheid die
beeldend werk onder eigen condities tot enig recht laat komen.
Op de wandruimte die rest, hangt het werk, ingelijst, keurig
op een rij, zonder verstoring van regelmaat die aanleiding had
kunnen geven tot een beetje opwinding. Het werk, dat zijn in
dit geval de foto's van Rene van Gageldonk, de fotokopieen en
foto's van Paul van Gils en de beelden van Ludovicus van
Eijnatte die de vloer van de hal hebben bezet. Uit de aard van
de zaak drie kunstenaars uit Breda.
De foto's die Rene van Gageldonk hier toont, zijn gegroepeerd
rond drie thema's. Het vrouwelijke model, Malta en architectonische
interieurs. Die laatste hebben vooral, laat ik het maar
noemen Middeleeuwse ruimtes tot onderwerp. Muren, cryptes,
binnenplaatsen, pilaren van vroeg-christelijke kerken zoals je
die ziet in Midden-Italie of in Spanje. Hij fotografeert die
ruimtes met een grote consequentheid als ruimtes, alsof hij ze
heeft losgemaakt van het kerkgebouw waarvan ze noodzakelijk
deel uitmaken. Dat betekent afzien van de religiositeit waarvan
de vormen het versteende symbool zijn. Hij heeft zijn
beelden zo geisoleerd van hun context dat ons oog een ruimte
treft die niet (meer) getekend wordt door zijn inhoud. Gageldonk
vestigt de aandacht op de elementen die de ruimte bepalen.
Dat zijn vloer, mozaiek, zuilen, muren, vensters en boven
alles uit: het licht. Zonder dat mooie, alles bestrijkende
licht zou in zijn foto's de ruimte geen ruimte zijn, maar een
optelsom van dingen. Nu dat zachte, stromende licht alles
aanraakt en verbindt, ontstaat er een gelijkwaardigheid van de
zo verschillende elementen. Met voorbijgaan aan de oorsprong
van deze ruimte: het geloof, legt hij een samenhang vast die
van architectonische betekenis is. Zijn licht accentueert
ruimte.
De drie foto's die het eiland Malta tot onderwerp hebben
spreken veel minder. Twee foto's van een bouwwerk en een van
het landschap in een kunstmatig verouderd licht. Dat soort
foto's wil te veel en zegt te weinig. En eigenlijk geldt dat
ook de foto's naar een model. Foto's van vrouwen in houdingen
die we kennen van Breitner, Matisse, Degas, Rodin.
Paul van Gils heeft ensembles gemaakt van gefotokopieerde
foto's en die van een zware, goudgeschilderde lijst voorzien.
De foto's zijn veelal bestaande foto's van mode, geweld,
filmsterren, gewone mensen enz. waar een rood waas overheen
gelegd is. Rood, dat is het Leitmotif van wat Van Gils in De
Nieuwe Veste toont. Het rood lijkt de enige verbinding te zijn
tussen de tableau's. Zo sterk dat het rood zich in de perceptie
van de kijker vastgezet heeft, ook al gaat het om twee
andere werken die buiten de rood-serie vallen. Op een ervan
ligt een roodharig jongetje, zijn zoon, uitgestrekt op de bank
in de huiskamer toe te zien hoe een roodharige kat de brokken
eet. Aan de muur weer zo'n verzameling geordende foto's,
ditmaal met de gevangenis als onderwerp. Maar wat hebben dat
jongetje en die kat met de gevangenis te maken, behalve dat ze
opgesloten zitten in een foto? Verder nog drie, in een lijst
getoonde foto's van zijn bijdrage aan Confrontatie 1995, de
manifestatie van beeldende kunst in de Bredase openbare ruimte.
Op de vloer tussen het werk van Van Gils en Gageldonk staan
keurig in het gelid de beeldhouwwerken van Ludovicus van
Eijnatte. Stalen frames met daarbovenop, precies passend, een
vierkant hardstenen beeld. Technisch verzorgd, keurig bewerkt,
netjes, glad, maar levenloos.
Afgezien van de binnenruimtes van Van Gageldonk, een tentoonstelling
met te weing uitspraak.
De Nieuwe Veste, Molenstraat 6, Breda; tot 1 februari.
Open elke dag, behalve zondag.
|