Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Sex with girls
Het is de nieuwe trend in de beeldende kunst om de eigen omgeving,
vooral de directe sociale omgeving als materiaal te gebruiken.
Geluiden, voorwerpen, situaties, alles wat vooral heel
gewoon is, wat geen enkele bijzondere status heeft en wat enkel
in een alledaags verband bestaat, wordt daaruit getild en zo in
het isolement van een expositieruimte geplaatst. Het zijn vooral
de installatiekunstenaars die dat doen. De Nederlander Job
Koelewijn heeft als afstudeerproject zijn moeder en drie tantes,
allen in Spakenburger klederdracht gestoken, de vensters
van het Rietveldpaviljoen laten wassen. Als het geen bijzondere
plek was, zou je er zo aan voorbij gelopen zijn. De biografie
van de kunstenaar is kennelijk een nieuwe bron van inspiratie
en materiaal. In De Verschijning in Tilburg hebben twee kunstenaars
uit Londen, Colin Lowe en Roddy Thomson, een deel van hun
eigen particuliere bestaan met behulp van teksten, voorwerpen,
foto's en geluid gereconstrueerd. Alsof ze een poging hebben
gedaan wat zich in hun binnenwereld afspeelt zonder enige selectie
of stilering zichtbaar te maken.
De expositieruimte lijkt een chaos en eigenlijk is die dat ook.
Op de grond de uitvergrote letters "Fuckin", een ledikant met
een van onhandige tekst voorziene sprei, daarnaast een armstuk,
aan de wand een dwangbuis en heel veel tekst met viltstift,
kleurpotlood of pen op losse stukken papier en vooral heel
slordig. In de gauwigheid neergepend, alsof het er allemaal
niet zo toe doet wat er te lezen valt. Wat er staat zijn Engelse
teksten over het fictieve personage Steve Stickleback en
zijn sex with girls, de titel ook van deze presentatie. Verder
kreten, overgeschreven teksten uit kranten, in een houterig
handschrift dat geen enkele aanzet tot stilering verraadt. Er
hangt een reeks correspondentie met bekende instellingen waarin
de kunstenaars om allerlei curieuze zaken vragen (met verborgen
toespelingen op de kunstgeschiedenis van de eigen tijd) en de
geadresseerde daar meestal ernstig op antwoordt en een enkele
keer de humor ervan inziet. Er wordt gescholden op de kunstelite
("Saatchi "n" mother fuckin" "), er wordt aangeklaagd,
geshockeerd en vrij gefantaseerd. En door alles heen klinkt de
bandopname van het ongestructureerde lawaai van een bijeenkomst
in een kleine ruimte van een aantal figuren die drinken, hoesten,
rauw lachen en over van alles ouwehoeren.
Het is allemaal heel "overdone", toevallig en dus heel inwisselbaar.
Een installatie als deze mist het raffinement dat een
Engelse "low profile" kunstenaar als Sarah Lucas wel heeft. Die
werkt met resten van onze wegwerpcultuur en gebruikt die alleen
maar met een duidelijke sexuele toespeling, maar altijd getuigend
van een idee, van een scherpe bedoeling. Dat is wat hier
ontbreekt. Alles is heel erg "fucking" zonder dat het de kijker
duidelijk is wat en waarom.
De Verschijning, Lanciersstraat 42, Tilburg; open donderdag
t/m zondag van 1 tot 5 uur. Tot 15 juli.
|