Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
Sex with girls
Het is de nieuwe trend in de beeldende kunst om de eigen omgeving,
vooral de directe sociale omgeving als materiaal te gebruiken.
Geluiden, voorwerpen, situaties, alles wat vooral heel
gewoon is, wat geen enkele bijzondere status heeft en wat enkel
in een alledaags verband bestaat, wordt daaruit getild en zo in
het isolement van een expositieruimte geplaatst. Het zijn vooral
de installatiekunstenaars die dat doen. De Nederlander Job
Koelewijn heeft als afstudeerproject zijn moeder en drie tantes,
allen in Spakenburger klederdracht gestoken, de vensters
van het Rietveldpaviljoen laten wassen. Als het geen bijzondere
plek was, zou je er zo aan voorbij gelopen zijn. De biografie
van de kunstenaar is kennelijk een nieuwe bron van inspiratie
en materiaal. In De Verschijning in Tilburg hebben twee kunstenaars
uit Londen, Colin Lowe en Roddy Thomson, een deel van hun
eigen particuliere bestaan met behulp van teksten, voorwerpen,
foto's en geluid gereconstrueerd. Alsof ze een poging hebben
gedaan wat zich in hun binnenwereld afspeelt zonder enige selectie
of stilering zichtbaar te maken.
De expositieruimte lijkt een chaos en eigenlijk is die dat ook.
Op de grond de uitvergrote letters "Fuckin", een ledikant met
een van onhandige tekst voorziene sprei, daarnaast een armstuk,
aan de wand een dwangbuis en heel veel tekst met viltstift,
kleurpotlood of pen op losse stukken papier en vooral heel
slordig. In de gauwigheid neergepend, alsof het er allemaal
niet zo toe doet wat er te lezen valt. Wat er staat zijn Engelse
teksten over het fictieve personage Steve Stickleback en
zijn sex with girls, de titel ook van deze presentatie. Verder
kreten, overgeschreven teksten uit kranten, in een houterig
handschrift dat geen enkele aanzet tot stilering verraadt. Er
hangt een reeks correspondentie met bekende instellingen waarin
de kunstenaars om allerlei curieuze zaken vragen (met verborgen
toespelingen op de kunstgeschiedenis van de eigen tijd) en de
geadresseerde daar meestal ernstig op antwoordt en een enkele
keer de humor ervan inziet. Er wordt gescholden op de kunstelite
("Saatchi "n" mother fuckin" "), er wordt aangeklaagd,
geshockeerd en vrij gefantaseerd. En door alles heen klinkt de
bandopname van het ongestructureerde lawaai van een bijeenkomst
in een kleine ruimte van een aantal figuren die drinken, hoesten,
rauw lachen en over van alles ouwehoeren.
Het is allemaal heel "overdone", toevallig en dus heel inwisselbaar.
Een installatie als deze mist het raffinement dat een
Engelse "low profile" kunstenaar als Sarah Lucas wel heeft. Die
werkt met resten van onze wegwerpcultuur en gebruikt die alleen
maar met een duidelijke sexuele toespeling, maar altijd getuigend
van een idee, van een scherpe bedoeling. Dat is wat hier
ontbreekt. Alles is heel erg "fucking" zonder dat het de kijker
duidelijk is wat en waarom.
De Verschijning, Lanciersstraat 42, Tilburg; open donderdag
t/m zondag van 1 tot 5 uur. Tot 15 juli.
|