Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
De karikaturen van Gerrit
De doeken van Gerrit Sol (Eindhoven, 1942) lijken haast te
klein om de uitdijende figuren die zijn wereld bevolken in toom
te houden. Het kleine formaat van de meeste van zijn werken
staat op gespannen voet met de hoeveelheid vlees die er soms op
geschilderd is. Genadeloos portretteert hij vrouwen op leeftijd
in te strakke en dus niets verbergende kledij. Het lijf twee
maten te vet, de jurk twee maten te klein. Dat levert een vertekening
op die de aandacht alleen nog maar vestigt op uitpuilende
borsten, zwembanden, dijen als bergmassieven en ballonkuiten.
Clicebeelden die om clichewoorden vragen.
Gerrit Sol maakt onophoudelijk gebruik van de hyperbool. Hij
blaast zijn figuren op tot bijna onwerkelijke proporties, of,
en dat komt ook voor, hij benadrukt overmatig de elegantie en
uiterlijke schoonheid van zijn vrouwen. Het is duidelijk dat
het dan om een ander type vrouwen gaat. Maar zowel het oudere
vette lijf als de chique elegantie wordt doorgedreven tot aan
de rand van wat nog werkelijk is. Het is balanceren op de grens
van werkelijkheid en fantasie. Het domein van de karikatuur. En
daarmee wordt de hyperbool meer dan alleen maar stijlfiguur. De
overdrijving wordt het doel van dit werk, een vast patroon waar
geen enkele figuur aan ontkomt. Het is opvallend dat het dan
vooral de vrouw is die het lot treft tot aan de grens van het
onwerkelijke te worden opgeblazen.
Dat opblazen leidt tot een vorm van ontmenselijking. Hoe omvangrijker
of eleganter de vrouwen worden, hoe minder voelbaar
en persoonlijk ze zijn. We kijken op de schilderijen van Gerrit
Sol in volkomen lege gezichten. Het zijn volstrekt losse beelden,
waar niks aan voorafgaat, waar niks op volgt. Waar geen
emotie, geen geluid, geen geur is. Het zijn mensfiguren zonder
enige dimensie, figuren zoals ze in de reclame kunnen bestaan.
Hoe vet de koppen hier en daar ook zijn, ze blijven plat. Als
je ze zo wilt bekijken, dan kun je er in de gauwigheid ook even
om lachen. Als je je maar niet afvraagt wat het verder mag
betekenen. Want meer dan een overdreven plaatje maakt Sol niet.
Hij schildert de vrouwen als hoofdpersonen in kermisattracties,
als motorrijders, als elegante wassen poppen in een fantasielandschap.
Vier van Sols kermisschilderijen heeft het Markiezenhof
reeds eerder in eigendom verworven. Een aankoop die past
in het beleid van een museum dat zich onder andere toelegt op
het tonen van realistische kunst uit Nederland. Het is Sols
eerste solo-tentoonstelling.
Markiezenhof, Steenbergsestraat 8, Bergen op Zoom. Alle
dagen open van 2 tot 5, behalve op maandag.
|