Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
De karikaturen van Gerrit
De doeken van Gerrit Sol (Eindhoven, 1942) lijken haast te
klein om de uitdijende figuren die zijn wereld bevolken in toom
te houden. Het kleine formaat van de meeste van zijn werken
staat op gespannen voet met de hoeveelheid vlees die er soms op
geschilderd is. Genadeloos portretteert hij vrouwen op leeftijd
in te strakke en dus niets verbergende kledij. Het lijf twee
maten te vet, de jurk twee maten te klein. Dat levert een vertekening
op die de aandacht alleen nog maar vestigt op uitpuilende
borsten, zwembanden, dijen als bergmassieven en ballonkuiten.
Clicebeelden die om clichewoorden vragen.
Gerrit Sol maakt onophoudelijk gebruik van de hyperbool. Hij
blaast zijn figuren op tot bijna onwerkelijke proporties, of,
en dat komt ook voor, hij benadrukt overmatig de elegantie en
uiterlijke schoonheid van zijn vrouwen. Het is duidelijk dat
het dan om een ander type vrouwen gaat. Maar zowel het oudere
vette lijf als de chique elegantie wordt doorgedreven tot aan
de rand van wat nog werkelijk is. Het is balanceren op de grens
van werkelijkheid en fantasie. Het domein van de karikatuur. En
daarmee wordt de hyperbool meer dan alleen maar stijlfiguur. De
overdrijving wordt het doel van dit werk, een vast patroon waar
geen enkele figuur aan ontkomt. Het is opvallend dat het dan
vooral de vrouw is die het lot treft tot aan de grens van het
onwerkelijke te worden opgeblazen.
Dat opblazen leidt tot een vorm van ontmenselijking. Hoe omvangrijker
of eleganter de vrouwen worden, hoe minder voelbaar
en persoonlijk ze zijn. We kijken op de schilderijen van Gerrit
Sol in volkomen lege gezichten. Het zijn volstrekt losse beelden,
waar niks aan voorafgaat, waar niks op volgt. Waar geen
emotie, geen geluid, geen geur is. Het zijn mensfiguren zonder
enige dimensie, figuren zoals ze in de reclame kunnen bestaan.
Hoe vet de koppen hier en daar ook zijn, ze blijven plat. Als
je ze zo wilt bekijken, dan kun je er in de gauwigheid ook even
om lachen. Als je je maar niet afvraagt wat het verder mag
betekenen. Want meer dan een overdreven plaatje maakt Sol niet.
Hij schildert de vrouwen als hoofdpersonen in kermisattracties,
als motorrijders, als elegante wassen poppen in een fantasielandschap.
Vier van Sols kermisschilderijen heeft het Markiezenhof
reeds eerder in eigendom verworven. Een aankoop die past
in het beleid van een museum dat zich onder andere toelegt op
het tonen van realistische kunst uit Nederland. Het is Sols
eerste solo-tentoonstelling.
Markiezenhof, Steenbergsestraat 8, Bergen op Zoom. Alle
dagen open van 2 tot 5, behalve op maandag.
|