Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Hans Greep
In galerie Segeren in Breda presenteert Hans Greep een flinke
hoeveelheid werk. Schilderijen met olieverf op doek en werk op
papier. Naar de voorstelling zou je daar drie motieven in kunnen
onderscheiden: landschappen, portretten en fantasieschilderingen
waarin nog het duidelijkst de vorm van een slakkenhuis
te herkennen is. Maar waar het dan verder precies over gaat, is
niet erg duidelijk. Hoeveel bereidwilligheid om aandachtig te
kijken men ook aan de dag wil leggen, hier valt niet meer aan
te zien dan dat het werk onvoldoende van kwaliteit is. Het is
uitgesproken zwak van vorm en op het vlak van de techniek gebruikt
Greep trucs om onvoldoende beheersing van het metier te
verdoezelen.
Dit soort werk zou je eendimensionaal kunnen noemen: werk dat
niet verder komt dan het gebruik van het schildersmateriaal.
Het is een toepassing van verf op doek en papier zonder dat die
inspanning een substantiele vorm oplevert die het vermoeden van
betekenis in zich draagt. Aan de uiteindelijke bedoeling van
kunst: iets meer te betekenen dan wat de concrete vorm biedt,
komt het werk van Hans Greep helemaal niet toe. De aandacht van
de kijker blijft steken in de irritatie over technisch onvoldoende
werk. In zijn landschappen gebruikt hij veel verf in
alle mogelijk kleuren gemengd. En bij de verf blijft het. Alles
wat een landschap kan opleveren aan zindering, atmosfeer,
licht, ruimte en wat je er allemaal nog meer bij kunt bedenken,
is hier afwezig. Of liever: is weggestopt onder een verfoppervlak
dat mogelijke kwaliteit mooi verborgen houdt. Het enige
wat zo'n landschap toont, is beweging. Maar een beweging die
onduidelijk is in richting en bedoeling sorteert geen effect.
Het tekort aan meesterschap wreekt zich het meest in de portretten.
Greep slaagt er niet in zelfs maar te suggereren dat
een gezicht bestaat uit tal van rondingen, openingen, vormen
die allemaal een eigen plaats innemen. Een gezicht is bij hem
een volstrekt plat plaatje waarin alles volkomen stil is gevallen.
Over het gelaat als spiegel van de ziel niet gesproken.
Dat is de derde dimensie die echte kunst onderscheidt van academisch
correct werk.
Galerie Segeren, Raadhuisstraat 8-10 (bij de Ginnekenmarkt),
Breda. Tot 27 oktober. Alleen op maandag gesloten.
|