Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
Hans Greep
In galerie Segeren in Breda presenteert Hans Greep een flinke
hoeveelheid werk. Schilderijen met olieverf op doek en werk op
papier. Naar de voorstelling zou je daar drie motieven in kunnen
onderscheiden: landschappen, portretten en fantasieschilderingen
waarin nog het duidelijkst de vorm van een slakkenhuis
te herkennen is. Maar waar het dan verder precies over gaat, is
niet erg duidelijk. Hoeveel bereidwilligheid om aandachtig te
kijken men ook aan de dag wil leggen, hier valt niet meer aan
te zien dan dat het werk onvoldoende van kwaliteit is. Het is
uitgesproken zwak van vorm en op het vlak van de techniek gebruikt
Greep trucs om onvoldoende beheersing van het metier te
verdoezelen.
Dit soort werk zou je eendimensionaal kunnen noemen: werk dat
niet verder komt dan het gebruik van het schildersmateriaal.
Het is een toepassing van verf op doek en papier zonder dat die
inspanning een substantiele vorm oplevert die het vermoeden van
betekenis in zich draagt. Aan de uiteindelijke bedoeling van
kunst: iets meer te betekenen dan wat de concrete vorm biedt,
komt het werk van Hans Greep helemaal niet toe. De aandacht van
de kijker blijft steken in de irritatie over technisch onvoldoende
werk. In zijn landschappen gebruikt hij veel verf in
alle mogelijk kleuren gemengd. En bij de verf blijft het. Alles
wat een landschap kan opleveren aan zindering, atmosfeer,
licht, ruimte en wat je er allemaal nog meer bij kunt bedenken,
is hier afwezig. Of liever: is weggestopt onder een verfoppervlak
dat mogelijke kwaliteit mooi verborgen houdt. Het enige
wat zo'n landschap toont, is beweging. Maar een beweging die
onduidelijk is in richting en bedoeling sorteert geen effect.
Het tekort aan meesterschap wreekt zich het meest in de portretten.
Greep slaagt er niet in zelfs maar te suggereren dat
een gezicht bestaat uit tal van rondingen, openingen, vormen
die allemaal een eigen plaats innemen. Een gezicht is bij hem
een volstrekt plat plaatje waarin alles volkomen stil is gevallen.
Over het gelaat als spiegel van de ziel niet gesproken.
Dat is de derde dimensie die echte kunst onderscheidt van academisch
correct werk.
Galerie Segeren, Raadhuisstraat 8-10 (bij de Ginnekenmarkt),
Breda. Tot 27 oktober. Alleen op maandag gesloten.
|