Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Lokaal 01
Eelco Veenman heeft het entresol in Lokaal 01 herschapen in een
installatie. Een installatie die de hele ruimte in beslag
neemt. Niets ongewoons in Lokaal 01. Kunst is daar geen passant
die voor even een toevallig stukje muur of vloer mag hebben.
Wat daar is, is daar met nadruk en vreet zich soms zelfs
in in het gebouw.
Veenman heeft de wanden in tweeen gedeeld in wit en licht
blauw. Midden op de vloer sttaat een houten tafeltje, beide
eveneens in blauw. Op het tafeltje een diep bord met pepermuntjes,
het laadje half geopend. Een stel lampen erboven en dat is
het dan. Of toch niet?
Een soepbord met pepermuntjes, dat stilt geen honger, dat wekt
des te meer nieuwsgierigheid: wat heb je daar nu aan? Waar
dient dit toe? Twee mogelijkheden: of je loopt achteloos verder,
of je zoekt een antwoord op de vraag naar de betekenis van
het blauw, de spots, de tafel met de half geopende la en het
bord met pepermunt. Bij installaties van deze soort ligt het
antwoord al lang niet meer exclusief op het domein van de ratio.
Deze kunst is voor alles een fysieke gewaarwording en dus
moeten we zo'n ruimte ook zintuiglijk aftasten. In dit geval
met ogen en met de vingers. En daar kom je per verrassing achter.
Je ziet een dunne elektrische draad over de blauwe muur en
vloer achter een tafelpoot langs omhoog gaan, zonder dat er een
waarneembaar apparaat van stroom voorzien moet worden. De drang
om te ontdekken waartoe dit nou eigenlijk dient, is uiteindelijk
sterker dan het ingeslepen besef dat je een geexposeerd
kunstwerk niet mag aanraken. Zo kom je er uiteindelijk toe om
het tafellaadje te verschuiven, wat het signaal blijkt om spots
aan en andere uit te laten gaan. En daarmee de atmosfeer te
wisselen in die merkwaardig blauw-witte ruimte. Door te willen
weten hoe de omgeving in elkaar steekt, veranderen we zo diezelfde omgeving.
Een omgeving van een heel andere orde schept Marc Nagtzaam in
de grote bovenzaal. Hij toont een universum van "framed worlds"
op papier, aan de wand en op de grond. Zijn tekeningen zijn
gevuld met potloodantraciet, de voorstelling toont zich waar
het potlood wit heeft uitgespaard. Wat we zien zijn losse vormen,
naast en door elkaar, als planeten in de oneindigheid.
Daartussendoor Engelse titels, kreten, teksten die een beeld
oproepen zonder een sleutel te geven ter duiding. Verder twee
tekeningetjes van Gibraltar, bladen met losse, ronde en ovalen
vormen in tinten rood en blauw en op de grond 42 opengeslagen
manuscripten met, weer, Engelse titels. De titels hebben het
over het ding, de gedachte, het universum, het geluid, enzovoort.
Wat Marc Nagtzaam hier toont, blijft hoe dan ook een
losse wereld waarin het moeilijk hechten is.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda. De presentatie van
Nagtzaam en Veenman duurt tot 4 maart en is open donderdag
t/m zondag van 1 tot 5 uur.
|