Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Verf contra kleur
In kunstenaarscollectief De Verschijning in Tilburg hebben twee
Bredase kunstenaars Noor de Rooy en Piet Vloemans een duo-presentatie
gemaakt. De Rooy heeft de vloer gebruikt en Vloemans
de wanden. Belangrijker dan het verschil in beelddrager is
wellicht het verschil in benadering van de schilderkunst dat
laat zien dat we met twee kunstenaars van een andere generatie
van doen hebben. Beiden zijn opgeleid an de Bredase St.Joostacademie
maar in heel andere tijden. Met andere opvattingen over
het kunstenaarschap, met een ander schilderstemperament.
De vloer is zoals gezegd het domein van Noor de Rooy. Het grote
oppervlak van de tentoonstellingsruimte heeft ze belegd met
vinyltegels, zo uit het magazijn van een woninginrichting weggenomen.
Precies geteld: 32 rijen van elk 12 tegels. Een enorm
mozaiek van kleuren in een bonte mengeling. Dat althans is de
eerste waarneming. Maar wandelend over de vloer en vooral kijkend
zie je een patroon ontstaan. Wat willekeurige verscheidenheid
lijkt, heeft wel degelijk een heldere vorm van organisatie.
Organisatie van kleuren en dus van de ruimte. 4 Tegels
steeds vertonen een vast patroon en vervolgens ontdek je dat
die 4 weer een kwart zijn van het grotere geheel van 16 tegels.
En daarbinnen zie je dan een nieuw vierkant van 4 tegels doordat
tegels van dezelfde kleur ineens tegen elkaar aan blijken
te liggen. Dat klinkt allemaal heel rationeel en dat is het
ook, maar dan wel een ratio die kleur ordent en daarmee onze
waarneming van deze ruimte beslissend beinvloedt. Bij Noor de
Rooy gaat het altijd om kleur, hoe dan ook. Het materiaal, in
dit geval ordinaire kunststoftegels, doet er minder toe en de
persoonlijke expressie nog veel minder.
Bij de oudere Piet Vloemans is de aan de persoon gebonden daad
van het schilderen essentieel. Verf is voor hem een materiaal
dat hij zo direct en zo individueel mogelijk wil gebruiken.
Zonder tussenkomst zelfs van het penseel. Verdeeld over drie
wanden heeft hij een abstracte schildering aangebracht in een
diversiteit van kleuren en dikke streken, inderdaad rechtstreeks
met de vingers. Een doorstromende route in verf. Geen
voorstelling, alleen maar een variabele vorm die een optelling
is van duizenden vingerstreken in verfpasta. Het schilderen
zelf is het thema. Het schilderen als een persoonlijke daad in
verf, met een poging tot uitschakeling van wat de directheid
aantast: het penseel en de logica.
Twee kunstenaars, twee generaties, twee artistieke houdingen.
Noor de Rooy en Piet Vloemans in De Verschijning, Lanciersstraat 42,
Tilburg, tot 26 februari. Open donderdag t/m
zondag van 1 tot 5 uur.
|