Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
Verf contra kleur
In kunstenaarscollectief De Verschijning in Tilburg hebben twee
Bredase kunstenaars Noor de Rooy en Piet Vloemans een duo-presentatie
gemaakt. De Rooy heeft de vloer gebruikt en Vloemans
de wanden. Belangrijker dan het verschil in beelddrager is
wellicht het verschil in benadering van de schilderkunst dat
laat zien dat we met twee kunstenaars van een andere generatie
van doen hebben. Beiden zijn opgeleid an de Bredase St.Joostacademie
maar in heel andere tijden. Met andere opvattingen over
het kunstenaarschap, met een ander schilderstemperament.
De vloer is zoals gezegd het domein van Noor de Rooy. Het grote
oppervlak van de tentoonstellingsruimte heeft ze belegd met
vinyltegels, zo uit het magazijn van een woninginrichting weggenomen.
Precies geteld: 32 rijen van elk 12 tegels. Een enorm
mozaiek van kleuren in een bonte mengeling. Dat althans is de
eerste waarneming. Maar wandelend over de vloer en vooral kijkend
zie je een patroon ontstaan. Wat willekeurige verscheidenheid
lijkt, heeft wel degelijk een heldere vorm van organisatie.
Organisatie van kleuren en dus van de ruimte. 4 Tegels
steeds vertonen een vast patroon en vervolgens ontdek je dat
die 4 weer een kwart zijn van het grotere geheel van 16 tegels.
En daarbinnen zie je dan een nieuw vierkant van 4 tegels doordat
tegels van dezelfde kleur ineens tegen elkaar aan blijken
te liggen. Dat klinkt allemaal heel rationeel en dat is het
ook, maar dan wel een ratio die kleur ordent en daarmee onze
waarneming van deze ruimte beslissend beinvloedt. Bij Noor de
Rooy gaat het altijd om kleur, hoe dan ook. Het materiaal, in
dit geval ordinaire kunststoftegels, doet er minder toe en de
persoonlijke expressie nog veel minder.
Bij de oudere Piet Vloemans is de aan de persoon gebonden daad
van het schilderen essentieel. Verf is voor hem een materiaal
dat hij zo direct en zo individueel mogelijk wil gebruiken.
Zonder tussenkomst zelfs van het penseel. Verdeeld over drie
wanden heeft hij een abstracte schildering aangebracht in een
diversiteit van kleuren en dikke streken, inderdaad rechtstreeks
met de vingers. Een doorstromende route in verf. Geen
voorstelling, alleen maar een variabele vorm die een optelling
is van duizenden vingerstreken in verfpasta. Het schilderen
zelf is het thema. Het schilderen als een persoonlijke daad in
verf, met een poging tot uitschakeling van wat de directheid
aantast: het penseel en de logica.
Twee kunstenaars, twee generaties, twee artistieke houdingen.
Noor de Rooy en Piet Vloemans in De Verschijning, Lanciersstraat 42,
Tilburg, tot 26 februari. Open donderdag t/m
zondag van 1 tot 5 uur.
|