Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
Lokaal 01
Bij Lokaal 01 in Breda is opvallend werk te zien van een bijzondere
beeldhouwer. Rosan Bosch, jong en getalenteerd en heel
eigenzinnig. Iemand met een houding die je als de meest artistieke
zou kunnen zien: als je vindt dat het beeld dat in je
hoofd opgesloten zit gemaakt moet worden, dan moet het gebeuren.
Hoe dan ook. Dan zijn er even geen conventies, geen belemmeringen,
geen huishoudelijke tegenstribbelingen. Dan komt het
beeld er. Gewoon omdat het moet. Maar ook omdat de kunstenaar
iets te zegen heeft. En dus drijft er op de vloer van de grote
benedenzaal van Lokaal 01 in Breda een grote plas doorzichtige
behangerslijm die maakt dat je alleen de zaal kunt betreden op
het zelf gekozen gevaar af een flinke uitglijder te maken. Met
alle amusante gevolgen vandien. Maar het beeld dat in twee
delen monumentaal en zwaarwichtig midden in de zaalruimte
staat, nodigt uit de zaal binnen te gaan. Geen goedbedoelde
waarschuwing tegen gladheid kan je tegenhouden.
Het object van de nieuwsgierigheid is opgebouwd rondom de twee
gietijzeren pijlers die deel uitmaken van de constructie van
het gebouw. Dat zijn zo ongeveer de enige onderdelen die onverplaatsbaar
zijn. De rest van het gebouw kan in vergaande mate
deel zijn van een installatie die een beeldend kunstenaar daar
in alle vrijheid kan maken. Het gebouw staat ter beschikking.
Rosan Bosch heeft de stabiele ziel, de pijlers, opgezocht om
het bevestigingspunt te zijn voor het opmerkelijke beeld dat
zij daar gemaakt heeft. Rondom opgehangen aan de pijlers en
steunend op elkaar hangen daar grote linnen zakken, vanaf de
vloer tot bijna bovenaan. De zakken blijken gevuld te zijn met
papier-mache die aangemaakt is met een enorme hoeveelheid behangerslijm.
5000 Liter om precies te zijn. Die lijm is zo nat
mogelijk verwerkt en droogt, zeker in die hoeveelheid, maar
heel langzaam. Met als gevolg dat over de vloer een flinke plas
lijm is uitgevloeid. Wie het waagt, gaat daar doorheen om toch
de zakken te kunnen aanraken. Die nodigen daar onweerstaanbaar
toe uit. Ze zijn groot, compact, vochtig en vooral heel lijfelijk.
Elke zak is op eigen wijze vervormd door het eigen gewicht
en door dat van de erbovenop rustende zakken. Zo ontstaan
uitgesproken plastische, vette, natte vormen die erom vragen
aangeraakt te worden. En die tegelijk, door de geur, door de
vreemde natte huid en niet te vergeten door het geglibber op de
vloer, ook weer afstoten. Dat is een beeld: materieel, plastisch
van vorm, duidelijk van massa en zodoende heel fysiek.
Deze ruimte had geen ander beeld erbij kunnen verdragen. Wellicht
dat het met die beleving samenhangt dat Rosan Bosch de
zaal begrensd heeft. De ramen zijn met frituurvet (!) ingesmeerd
en door een schoon geveegde opening bovenin schijnt het
licht naar binnen dat komt uit lampen die aan de buitenkant van
de gevel zijn bevestigd. Zo stroomt het kunstlicht van buiten
naar binnen. En is de ruimte volledig vrijgemaakt voor het
langzaam verhardende beeld dat alleen de toeschouwer toelaat.
Met enig risico, maar een actieve deelname aan een kunstwerk is
nooit vrijblijvend.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda; open do t/m zo van 1
tot 5 uur. De presentaties zijn te zien tot 24 juni.
|