Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Lokaal 01
Bij Lokaal 01 in Breda is opvallend werk te zien van een bijzondere
beeldhouwer. Rosan Bosch, jong en getalenteerd en heel
eigenzinnig. Iemand met een houding die je als de meest artistieke
zou kunnen zien: als je vindt dat het beeld dat in je
hoofd opgesloten zit gemaakt moet worden, dan moet het gebeuren.
Hoe dan ook. Dan zijn er even geen conventies, geen belemmeringen,
geen huishoudelijke tegenstribbelingen. Dan komt het
beeld er. Gewoon omdat het moet. Maar ook omdat de kunstenaar
iets te zegen heeft. En dus drijft er op de vloer van de grote
benedenzaal van Lokaal 01 in Breda een grote plas doorzichtige
behangerslijm die maakt dat je alleen de zaal kunt betreden op
het zelf gekozen gevaar af een flinke uitglijder te maken. Met
alle amusante gevolgen vandien. Maar het beeld dat in twee
delen monumentaal en zwaarwichtig midden in de zaalruimte
staat, nodigt uit de zaal binnen te gaan. Geen goedbedoelde
waarschuwing tegen gladheid kan je tegenhouden.
Het object van de nieuwsgierigheid is opgebouwd rondom de twee
gietijzeren pijlers die deel uitmaken van de constructie van
het gebouw. Dat zijn zo ongeveer de enige onderdelen die onverplaatsbaar
zijn. De rest van het gebouw kan in vergaande mate
deel zijn van een installatie die een beeldend kunstenaar daar
in alle vrijheid kan maken. Het gebouw staat ter beschikking.
Rosan Bosch heeft de stabiele ziel, de pijlers, opgezocht om
het bevestigingspunt te zijn voor het opmerkelijke beeld dat
zij daar gemaakt heeft. Rondom opgehangen aan de pijlers en
steunend op elkaar hangen daar grote linnen zakken, vanaf de
vloer tot bijna bovenaan. De zakken blijken gevuld te zijn met
papier-mache die aangemaakt is met een enorme hoeveelheid behangerslijm.
5000 Liter om precies te zijn. Die lijm is zo nat
mogelijk verwerkt en droogt, zeker in die hoeveelheid, maar
heel langzaam. Met als gevolg dat over de vloer een flinke plas
lijm is uitgevloeid. Wie het waagt, gaat daar doorheen om toch
de zakken te kunnen aanraken. Die nodigen daar onweerstaanbaar
toe uit. Ze zijn groot, compact, vochtig en vooral heel lijfelijk.
Elke zak is op eigen wijze vervormd door het eigen gewicht
en door dat van de erbovenop rustende zakken. Zo ontstaan
uitgesproken plastische, vette, natte vormen die erom vragen
aangeraakt te worden. En die tegelijk, door de geur, door de
vreemde natte huid en niet te vergeten door het geglibber op de
vloer, ook weer afstoten. Dat is een beeld: materieel, plastisch
van vorm, duidelijk van massa en zodoende heel fysiek.
Deze ruimte had geen ander beeld erbij kunnen verdragen. Wellicht
dat het met die beleving samenhangt dat Rosan Bosch de
zaal begrensd heeft. De ramen zijn met frituurvet (!) ingesmeerd
en door een schoon geveegde opening bovenin schijnt het
licht naar binnen dat komt uit lampen die aan de buitenkant van
de gevel zijn bevestigd. Zo stroomt het kunstlicht van buiten
naar binnen. En is de ruimte volledig vrijgemaakt voor het
langzaam verhardende beeld dat alleen de toeschouwer toelaat.
Met enig risico, maar een actieve deelname aan een kunstwerk is
nooit vrijblijvend.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Breda; open do t/m zo van 1
tot 5 uur. De presentaties zijn te zien tot 24 juni.
|