Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Sarah Lucas
Au naturel, zo heet een van de installaties van Sarah Lucas in
Museum Boymans-van Beuningen. Een vuil en afgedankt tweepersoonsmatras,
danig getekend door het gebruik, de bovenkant
rechtop gezet tegen de museummuur. Op het linker gedeelte ligt
een mooi stilleven (een nature morte) met twee sinaasappels en
een rechtop staande komkommer. De associatie is onontkoombaar.
Daarnaast de vrouwelijke partner: vanuit twee scheuren in de
opstaande kant van het matras puilen twee gele, weldadige honingmeloenen
en op het vlakke deel een grote, lege emmer op
zijn kant, een lachwekkende uitvergroting van de zaadvragende
vagina, een mannelijk occupatie.
Dit is een werk van Sarah Lucas die geboren is in Londen en
daar woont en werkt. De installatie Au naturel zou men kunnen
beschouwen als een samenvatting van wat haar werk is en wat het
bedoelt te zijn. Het is in ieder geval heel erg Engels in het
gebruik van "waardeloze" materialen die met een hevige, vitale
betekenis opnieuw worden opgeladen. Een herschikking van banale
dingen tot een kunstwerk waarmee de jongste generatie Engelse
kunstenaars op het ogenblik overal de aandacht op zich vestigt.
De titel Au naturel is een veelzeggende dubbelzinnigheid. Hij
verwijst naar de natuurlijkheid van seksualiteit als naar onze
platte associaties die banale dingen uit onze werkelijkheid,
onze natuur, verbinden met geslachtsdelen. Een melig gezelschapsspel:
waar kan ik allemaal een lul en een kut in zien? Al
die beelden voeren uiteindelijk terug naar het lichaam dat haar
werkterrein is. Dat lichaam met al zijn attributen is wat het
is, zonder illusie van iets anders. Alles wat ze doet en maakt
heeft een sterke mate van echtheid in een verhouding van 1:1.
Alles op ware grootte. Niks wordt veranderd, verkleind of gemanipuleerd.
Hooguit worden de betekenissen uitvergroot, juist
door ze te verenkelen en ze op te roepen in een neutrale museumzaal.
Daar krijgen de associaties waar Sarah Lucas op uit
is, alle kans. Geen mens die op dezelfde manier naar sinaasappels,
komkommers en meloenen in een groentezaak zou kijken.
Sarah Lucas zoekt de confrontatie. Zo beeldt ze ook zichzelf
af. Onderuit gezakt, in werkmanskledij, bootwerkersschoenen, de
benen wijd. Zo zit een macho die schijt heeft aan alles waar
nette heren en mevrouwen zich druk over maken. Het kruis uitdagend
en opdringerig. Zo zit geen vrouw, zo zit een vent bij wie
alles om seks draait. En zo zit dus ook Sarah Lucas. Vanuit
haar feministisch standpunt stelt ze seks als middel tot macht
aan de kaak. Ze maakt gebruik van de volkse, platvloerse associaties,
van de schunnige moppen, van afbeeldingen in seksadvertenties,
al die beelden die op straat liggen, waar wij ons
zo graag van bedienen. Ze maakt gebruik van wat echt is, van
wat om haar heen bestaat. Over haar herkomst uit een Londense
volksbuurt zegt ze: "Ik ben hier en dat werkt in mijn voordeel.
Ik hou van wat plaatselijk voorhanden is." En dat is in haar
geval veelal tweedehands, afgedankt, gebruikt. Daarmee werkt ze
en herschikt ze de orde der dingen. Een banaal voorwerp dat
voor ons maar een enkele gebruiksfunctie heeft, krijgt bij haar
een meerduidigheid en daarmee brengt ze het op het gebied van
de kunst. In haar installaties met dildo's, plees, ondergoed en
associaties met geslachtsdelen onderzoekt ze de grenzen van de
kunst. Het laatste wat je daarbij kunt gebruiken is burgermansfatsoen
dat de museumzaal reserveert voor wat onschadelijk en
cultuurbevestigend is. Wat burgers stiekem dromen is taboe.
Daar heeft Sarah Lucas dus maling aan.
De twee zalen met werk van Sarah Lucas tonen vooral de stereotypen
waarin wij denken en waarmee wij kijken. Lucas stelt ze
aan de orde, tegendraads en eigenzinnig. In zekere zin zijn ze
gewoon grof, een grofheid van de straat en ook die maakt deel
uit van onze beschaving. En dus is het soms ook om er hard mee
te lachen.
Museum Boymans-van Beuningen, Museumpark 18-20, Rotterdam.
De tentoonstelling duurt tot en met 31 maart en is op maandag gesloten.
|