Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Simon Woudwijk
De kleine bronzen beelden van de Rijenaar Simon Woudwijk (1958)
hebben de mens gereduceerd tot een functie. Die van wachter.
Transparante beeldjes die een minimum aan volume hebben, tonen
een anonieme mens in abstracte toestand: rechtop, stil, tekenachtig.
De gestalte wordt bepaald door wat lijnen die bij elkaar
komen en van elkaar losgaan eb zo, te zamen, de contouren
van een mens oproepen. De mens als een verdunning van zichzelf.
De mens als idee.
Wat Woudwijk met "wachter" bedoelt is een metafoor voor waarnemen,
zwijgen, herinneren, waken en wellicht nog wel het meest:
er zijn, een plaats innemen. Als zijn beelden iets uitstralen
dan is dat inderdaad een zekere gelatenheid, een passiviteit,
de stille keerzijde van de grootse daad. Vanuit die ervaring
zijn de beelden dan ook wel allemaal hetzelfde. Hij heeft
zich een motief gekozen dat onophoudelijk uitgewerkt wordt. Tot
in zijn werk op papier en zijn schilderijen toe. Maar in Roosendaal
gaat het nu enkele om zijn beelden.
De variatie zoekt hij in de vorm. Het brons is afwisselend van
kleur, veroorzaakt waarschijnlijk door een chemische bewerking
van het materiaal. Verder geeft hij de ijle beeldjes wat meer
body door het gebruik van stokjes, touw en repen linnen waarmee
hij sommige beelden omwikkelt. Juist die beelden die materieel
wat gevarieerder zijn, zijn nog het interessantst om te zien.
Misschien ook gewoon omdat ze de beperktheid en eentonigheid
doorbreken. Want het zijn uiteindelijk toch wat je zou kunnen
noemen: eendimensionale beelden. En dat is beeldende kunst die
niet meer is dan wat ze te zien geeft. Die geen enkele andere
faculteit aanspreekt. Als een beeld geen relatie heeft met tijd
en ruimte, en daardoor ook niet met de beschouwer, blijft er
niet meer over dan een hebbedingetje op een sokkel.
De beelden van Simon Woudwijk worden samen getoond met schilderijen
van Hans Leyerzapf, doeken die veel meer willen bedoelen
dan ze als schilderij aankunnen.
Woudwijk en Leyerzapf in 't Tongerlohuys, Molenstraat
2, Roosendaal. Alleen op maandag en tijdens de carnavalsdagen gesloten. Tot 4 maart.
|