Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
Simon Woudwijk
De kleine bronzen beelden van de Rijenaar Simon Woudwijk (1958)
hebben de mens gereduceerd tot een functie. Die van wachter.
Transparante beeldjes die een minimum aan volume hebben, tonen
een anonieme mens in abstracte toestand: rechtop, stil, tekenachtig.
De gestalte wordt bepaald door wat lijnen die bij elkaar
komen en van elkaar losgaan eb zo, te zamen, de contouren
van een mens oproepen. De mens als een verdunning van zichzelf.
De mens als idee.
Wat Woudwijk met "wachter" bedoelt is een metafoor voor waarnemen,
zwijgen, herinneren, waken en wellicht nog wel het meest:
er zijn, een plaats innemen. Als zijn beelden iets uitstralen
dan is dat inderdaad een zekere gelatenheid, een passiviteit,
de stille keerzijde van de grootse daad. Vanuit die ervaring
zijn de beelden dan ook wel allemaal hetzelfde. Hij heeft
zich een motief gekozen dat onophoudelijk uitgewerkt wordt. Tot
in zijn werk op papier en zijn schilderijen toe. Maar in Roosendaal
gaat het nu enkele om zijn beelden.
De variatie zoekt hij in de vorm. Het brons is afwisselend van
kleur, veroorzaakt waarschijnlijk door een chemische bewerking
van het materiaal. Verder geeft hij de ijle beeldjes wat meer
body door het gebruik van stokjes, touw en repen linnen waarmee
hij sommige beelden omwikkelt. Juist die beelden die materieel
wat gevarieerder zijn, zijn nog het interessantst om te zien.
Misschien ook gewoon omdat ze de beperktheid en eentonigheid
doorbreken. Want het zijn uiteindelijk toch wat je zou kunnen
noemen: eendimensionale beelden. En dat is beeldende kunst die
niet meer is dan wat ze te zien geeft. Die geen enkele andere
faculteit aanspreekt. Als een beeld geen relatie heeft met tijd
en ruimte, en daardoor ook niet met de beschouwer, blijft er
niet meer over dan een hebbedingetje op een sokkel.
De beelden van Simon Woudwijk worden samen getoond met schilderijen
van Hans Leyerzapf, doeken die veel meer willen bedoelen
dan ze als schilderij aankunnen.
Woudwijk en Leyerzapf in 't Tongerlohuys, Molenstraat
2, Roosendaal. Alleen op maandag en tijdens de carnavalsdagen gesloten. Tot 4 maart.
|