Antonietta Peeters Arie Berkulin Artis BOA 1 BOA 2 Beelden in Zoersel Bernd Lohaus Buitenmaatse grafiek op de grens Co van Assema Colin Lowe De Verbeelding De geur van hout De muze als motor Dick Fluitsma Eddy Posthuma de Boer Eelco Brand Een ander mensbeeld Emily Boekhout Esko Mannikko Felicien Rops Franka Beijers en Marc Koreman Geert van de Camp Gerrit Sol Gilbert and George Grafiek Guido Geelen Guillaume Bijl Hans Greep Hendrik Nicolaas Werkman Henk Visch Het gegeven beeld Jack Poell Jacomijn den Engelsen Jan Dibbets John Koermeling Jos Boetzkes Kunst in Rijen Lidwien Kraakman Marc Nagtzaam en Eelco Veenman Marie-Therese Colen Martha van Meurs Mattie Schilders Miek en Harry Vlamings Nicolas Dings Noor de Rooy en Piet Vloemans Opvattingen van schilderkunst Otto Egberts PJ Roggeband Panamarenko Paul Haentjes Paul van der Eerden Petra Boshart Rosan Bosch Ru van Rossem Ruimte in de kunst Sal Meijer Sarah Lucas Shelter Simon Woudwijk Soil and ceil Surrealisme Theo Kuijpers Ton Slits Tony Cragg VBBKZN Wat betreft Japan Willem Adams Willem de Kooning Wouter van Riessen Zomerbeelden Zomeropstelling
|
Willem Adams
De schildersnatuur van Willem Adams blijft onveranderd in beweging.
En met een altijd dezelfde hevigheid. In al die jaren dat
hij schildert (en tekent) is een schilderij van hem een hartgrondige
mededeling, zo'n nors bericht van iemand die niet
gewend is veel te spreken en die dan opeens zijn mond open
doet, zonder omwegen en dus niet mis te verstaan. Een schilderij
van Willem Adams staat als een huis, stevig opgebouwd in
volle kleuren en lijvige, abstracte vormen. En gaat altijd over
iets. Geen fijnbesnaard intellectueel discours, geen narcistisch
geneuzel van iemand die zich kunstenaar voelt, geen theoretische
oprisping van iemand die voor de zoveelste keer de kunst
aan de orde wil stellen. Het enige wat Adams blijft doen is
schilderen, gewoonweg omdat hij dat kan en omdat hij altijd
iets te verbeelden heeft.
Bij galerie Resy Muijsers in Tilburg, zijn vaste stal, toont
Willem Adams recent werk. Die toevoeging recent is eigenlijk
overbodig. Geen enkel doek van hem blijkt gedateerd te zijn in
al die tijd, sinds zijn debuut in 1967, dat hij exposeert. En
waarom zou hij eigenlijk ook. Zijn hele oeuvre is een voortgaande
poging om met grote nadruk en te schilderen en te tekenen.
De verf is sterk van kleur, dik van substantie en door de
bezeten schildershand gedwongen in een vorm die staat. Wat de
voorstelling vervolgens altijd domineert is het motief van de
landschappelijkheid. Verf en vorm, of potlood en lijn, zijn
altijd in beweging naar een diepte, een hoogte, een centrum.
Zonder te beweren dat hij altijd landschappen schildert, zou je
kunnen zeggen dat elk werk een gevoel van landschappelijkheid
geeft. De verbeelding van landschappelijke kwaliteiten. Ook al
schildert hij een lepelaar of een schild van het Asmat-volk op
Nieuw-Guinea. De verf lijkt hoe dan ook altijd in dienst te
staan van een tot op het bot doorleefd landschappelijk gevoel.
In die zin hangt rond een doek of een tekening van Adams een
zelfde soort bezetenheid als rond de door schilderswoede doortrokken
doeken van Van Gogh. Niet voor niks de eerste en grote
inspiratie van de Brabantse boerenzoon.
In galerie Muijsers toont Adams olieverfschilderijen die een
Asmatschild als motief hebben en enkele "lepelaar"-doeken.
Daarnaast sepiatekeningen en foto's.
Galerie Resy Muijsers, Nieuwlandstraat 22, Tilburg; open
woensdag t/m zaterdag. Tot 18 februari.
|