Antonietta Peeters
Arie Berkulin
Artis
BOA 1
BOA 2
Beelden in Zoersel
Bernd Lohaus
Buitenmaatse grafiek op de grens
Co van Assema
Colin Lowe
De Verbeelding
De geur van hout
De muze als motor
Dick Fluitsma
Eddy Posthuma de Boer
Eelco Brand
Een ander mensbeeld
Emily Boekhout
Esko Mannikko
Felicien Rops
Franka Beijers en Marc Koreman
Geert van de Camp
Gerrit Sol
Gilbert and George
Grafiek
Guido Geelen
Guillaume Bijl
Hans Greep
Hendrik Nicolaas Werkman
Henk Visch
Het gegeven beeld
Jack Poell
Jacomijn den Engelsen
Jan Dibbets
John Koermeling
Jos Boetzkes
Kunst in Rijen
Lidwien Kraakman
Marc Nagtzaam en Eelco Veenman
Marie-Therese Colen
Martha van Meurs
Mattie Schilders
Miek en Harry Vlamings
Nicolas Dings
Noor de Rooy en Piet Vloemans
Opvattingen van schilderkunst
Otto Egberts
PJ Roggeband
Panamarenko
Paul Haentjes
Paul van der Eerden
Petra Boshart
Rosan Bosch
Ru van Rossem
Ruimte in de kunst
Sal Meijer
Sarah Lucas
Shelter
Simon Woudwijk
Soil and ceil
Surrealisme
Theo Kuijpers
Ton Slits
Tony Cragg
VBBKZN
Wat betreft Japan
Willem Adams
Willem de Kooning
Wouter van Riessen
Zomerbeelden
Zomeropstelling
|
Willem Adams
De schildersnatuur van Willem Adams blijft onveranderd in beweging.
En met een altijd dezelfde hevigheid. In al die jaren dat
hij schildert (en tekent) is een schilderij van hem een hartgrondige
mededeling, zo'n nors bericht van iemand die niet
gewend is veel te spreken en die dan opeens zijn mond open
doet, zonder omwegen en dus niet mis te verstaan. Een schilderij
van Willem Adams staat als een huis, stevig opgebouwd in
volle kleuren en lijvige, abstracte vormen. En gaat altijd over
iets. Geen fijnbesnaard intellectueel discours, geen narcistisch
geneuzel van iemand die zich kunstenaar voelt, geen theoretische
oprisping van iemand die voor de zoveelste keer de kunst
aan de orde wil stellen. Het enige wat Adams blijft doen is
schilderen, gewoonweg omdat hij dat kan en omdat hij altijd
iets te verbeelden heeft.
Bij galerie Resy Muijsers in Tilburg, zijn vaste stal, toont
Willem Adams recent werk. Die toevoeging recent is eigenlijk
overbodig. Geen enkel doek van hem blijkt gedateerd te zijn in
al die tijd, sinds zijn debuut in 1967, dat hij exposeert. En
waarom zou hij eigenlijk ook. Zijn hele oeuvre is een voortgaande
poging om met grote nadruk en te schilderen en te tekenen.
De verf is sterk van kleur, dik van substantie en door de
bezeten schildershand gedwongen in een vorm die staat. Wat de
voorstelling vervolgens altijd domineert is het motief van de
landschappelijkheid. Verf en vorm, of potlood en lijn, zijn
altijd in beweging naar een diepte, een hoogte, een centrum.
Zonder te beweren dat hij altijd landschappen schildert, zou je
kunnen zeggen dat elk werk een gevoel van landschappelijkheid
geeft. De verbeelding van landschappelijke kwaliteiten. Ook al
schildert hij een lepelaar of een schild van het Asmat-volk op
Nieuw-Guinea. De verf lijkt hoe dan ook altijd in dienst te
staan van een tot op het bot doorleefd landschappelijk gevoel.
In die zin hangt rond een doek of een tekening van Adams een
zelfde soort bezetenheid als rond de door schilderswoede doortrokken
doeken van Van Gogh. Niet voor niks de eerste en grote
inspiratie van de Brabantse boerenzoon.
In galerie Muijsers toont Adams olieverfschilderijen die een
Asmatschild als motief hebben en enkele "lepelaar"-doeken.
Daarnaast sepiatekeningen en foto's.
Galerie Resy Muijsers, Nieuwlandstraat 22, Tilburg; open
woensdag t/m zaterdag. Tot 18 februari.
|