't Tongerlohuys Ad van Haandel Anthony Caro Arja Hop Carel Blotkamp Carel Visser Carola Popma en Hans Klein Hofmeijer De Tuin der Verbeelding De tekening als omweg naar het beeld Documenta 10 Dominique Ampe Echtpaar Mols Eigentijdse kunst uit China Eigentijdse kunst uit Israel Eigentijdse kunst uit Uganda Figuratieve kunst Galerie Esprit Georges Vantongerloo Giuseppe Penone God in de Nederlandse beeldende kunst Grafiek aan weerszijden van de grens Hans Broek Hans Broek 2 Henk van den Berg Henri Jacobs Het vernuft Hubert Damisch Jan Fabre Jan Vanriet Jan Vosters Jean-Marc Spaans John Koermeling Klaas Gubbels Korrie Besems Kunst in 't Kijkhuis Lebuin d'Haese en Paul Beckers Loek Grootjans Lokaal 01 Lokaal 01 - 2 MUHKA Marcel Maeyer Marion Lambert Mark Outjers Michael Kirkham NBKS 1 NBKS 2 NBKS 3 NBKS 4 NBKS 5 Norbert Prangenberg en Herbert Hamak Ossip Piet Berghs Rob Scholte Ronald Zuurmond Sal Meijer Sint Joost Sol Sneltvedt Tijdloze geheimzinnigheid Trudy Peeters en Rolf ter Veer Vincent Mentzel Vrouwelijke schoonheid Wide White Space William Speakman Wim Delvoye Yarre Stooker
|
Ad van Haandel
De tekeningen van Ad van Haandel (Helmond, 1949) zijn naar vorm, net zo goed als naar betekenis van een helder soort eenvoud. Ze zijn precies wat ze te zien geven. Dat zijn vooral bomen in een lege, lichte wereld. De wereld van het witte tekenblad. De bomen staan daarin als scherp gemarkeerde monumenten, alsof ze alles zijn wat de wereld te bieden heeft. Af en toe duikt er het silhouet op van een konijn, ergens loopt haastig een mannetje het beeld uit, de bomen krijgen soms een oog en op een andere tekening lijken ze in verband gewikkeld, maar dat is het zo ongeveer wel wat er aan bijzonders de bomenstilte komt verstoren.
Van Haandel tekent met de scherpte en met de eenduidigheid van de cartoontekenaar. Zijn lijn is glashelder. De lijnen vangen het groene gebladerte in een vorm en houden die daar keurig op zijn plaats, ook al buigen de bomen onder een wind die van links naar rechts over het blad waait. De wind is zo wat het enige teken van de natuurlijke omstandigheden. Een landschap van Van Haandel geeft geen geur en geen temperatuur prijs en het licht is alleen het licht van het witte tekenpapier. Daarom is die weinige wind ook de gevangene van de tekening. Van Haandel tekent geen afbeeldingen van het bomenlandschap. Hij zet heldere, scherpe lijnen neer die doen denken aan een landschap maar er in wezen verre van blijven. Hij tekent louter grafisch: de lijn staat er in volkomen zelfstandigheid. Om de lijn zelf, zou je kunnen zeggen. En niet om wilde, vitale kleuren van elkaar gescheiden te houden. Dat levert een elegante tekening op: helder en eenvoudig en niets meer suggererend dan wat er met het oog te zien is. De wereld is hier tot een archetypische vorm teruggebracht en bestaat alleen aan de oppervlakte, de oppervlakte van de lijntekening.
Ad van Haandel woont en werkt in Breda, waar hij opgeleid is aan Sint Joost in vrije grafiek. Naast tekeningen en etsen waarvan er enkele in galerie Segeren geëxposeerd worden, is hij vooral bekend om zijn maatschappijkritische cartoons. Hij publiceert ze in diverse bladen: het blad van de Katholieke universiteit Brabant in Tilburg, een reclasseringstijdschrift en in het weekblad De Groene Amsterdammer.
Galerie Segeren, Raadhuisstraat 8 - 10, Breda toont de etsen en tekeningen van Van Haandel tot 12 oktober. Alleen op maandag gesloten.
|