't Tongerlohuys
Ad van Haandel
Anthony Caro
Arja Hop
Carel Blotkamp
Carel Visser
Carola Popma en Hans Klein Hofmeijer
De Tuin der Verbeelding
De tekening als omweg naar het beeld
Documenta 10
Dominique Ampe
Echtpaar Mols
Eigentijdse kunst uit China
Eigentijdse kunst uit Israel
Eigentijdse kunst uit Uganda
Figuratieve kunst
Galerie Esprit
Georges Vantongerloo
Giuseppe Penone
God in de Nederlandse beeldende kunst
Grafiek aan weerszijden van de grens
Hans Broek
Hans Broek 2
Henk van den Berg
Henri Jacobs
Het vernuft
Hubert Damisch
Jan Fabre
Jan Vanriet
Jan Vosters
Jean-Marc Spaans
John Koermeling
Klaas Gubbels
Korrie Besems
Kunst in 't Kijkhuis
Lebuin d'Haese en Paul Beckers
Loek Grootjans
Lokaal 01
Lokaal 01 - 2
MUHKA
Marcel Maeyer
Marion Lambert
Mark Outjers
Michael Kirkham
NBKS 1
NBKS 2
NBKS 3
NBKS 4
NBKS 5
Norbert Prangenberg en Herbert Hamak
Ossip
Piet Berghs
Rob Scholte
Ronald Zuurmond
Sal Meijer
Sint Joost
Sol Sneltvedt
Tijdloze geheimzinnigheid
Trudy Peeters en Rolf ter Veer
Vincent Mentzel
Vrouwelijke schoonheid
Wide White Space
William Speakman
Wim Delvoye
Yarre Stooker
|
Ad van Haandel
De tekeningen van Ad van Haandel (Helmond, 1949) zijn naar vorm, net zo goed als naar betekenis van een helder soort eenvoud. Ze zijn precies wat ze te zien geven. Dat zijn vooral bomen in een lege, lichte wereld. De wereld van het witte tekenblad. De bomen staan daarin als scherp gemarkeerde monumenten, alsof ze alles zijn wat de wereld te bieden heeft. Af en toe duikt er het silhouet op van een konijn, ergens loopt haastig een mannetje het beeld uit, de bomen krijgen soms een oog en op een andere tekening lijken ze in verband gewikkeld, maar dat is het zo ongeveer wel wat er aan bijzonders de bomenstilte komt verstoren.
Van Haandel tekent met de scherpte en met de eenduidigheid van de cartoontekenaar. Zijn lijn is glashelder. De lijnen vangen het groene gebladerte in een vorm en houden die daar keurig op zijn plaats, ook al buigen de bomen onder een wind die van links naar rechts over het blad waait. De wind is zo wat het enige teken van de natuurlijke omstandigheden. Een landschap van Van Haandel geeft geen geur en geen temperatuur prijs en het licht is alleen het licht van het witte tekenpapier. Daarom is die weinige wind ook de gevangene van de tekening. Van Haandel tekent geen afbeeldingen van het bomenlandschap. Hij zet heldere, scherpe lijnen neer die doen denken aan een landschap maar er in wezen verre van blijven. Hij tekent louter grafisch: de lijn staat er in volkomen zelfstandigheid. Om de lijn zelf, zou je kunnen zeggen. En niet om wilde, vitale kleuren van elkaar gescheiden te houden. Dat levert een elegante tekening op: helder en eenvoudig en niets meer suggererend dan wat er met het oog te zien is. De wereld is hier tot een archetypische vorm teruggebracht en bestaat alleen aan de oppervlakte, de oppervlakte van de lijntekening.
Ad van Haandel woont en werkt in Breda, waar hij opgeleid is aan Sint Joost in vrije grafiek. Naast tekeningen en etsen waarvan er enkele in galerie Segeren geëxposeerd worden, is hij vooral bekend om zijn maatschappijkritische cartoons. Hij publiceert ze in diverse bladen: het blad van de Katholieke universiteit Brabant in Tilburg, een reclasseringstijdschrift en in het weekblad De Groene Amsterdammer.
Galerie Segeren, Raadhuisstraat 8 - 10, Breda toont de etsen en tekeningen van Van Haandel tot 12 oktober. Alleen op maandag gesloten.
|