't Tongerlohuys
Ad van Haandel
Anthony Caro
Arja Hop
Carel Blotkamp
Carel Visser
Carola Popma en Hans Klein Hofmeijer
De Tuin der Verbeelding
De tekening als omweg naar het beeld
Documenta 10
Dominique Ampe
Echtpaar Mols
Eigentijdse kunst uit China
Eigentijdse kunst uit Israel
Eigentijdse kunst uit Uganda
Figuratieve kunst
Galerie Esprit
Georges Vantongerloo
Giuseppe Penone
God in de Nederlandse beeldende kunst
Grafiek aan weerszijden van de grens
Hans Broek
Hans Broek 2
Henk van den Berg
Henri Jacobs
Het vernuft
Hubert Damisch
Jan Fabre
Jan Vanriet
Jan Vosters
Jean-Marc Spaans
John Koermeling
Klaas Gubbels
Korrie Besems
Kunst in 't Kijkhuis
Lebuin d'Haese en Paul Beckers
Loek Grootjans
Lokaal 01
Lokaal 01 - 2
MUHKA
Marcel Maeyer
Marion Lambert
Mark Outjers
Michael Kirkham
NBKS 1
NBKS 2
NBKS 3
NBKS 4
NBKS 5
Norbert Prangenberg en Herbert Hamak
Ossip
Piet Berghs
Rob Scholte
Ronald Zuurmond
Sal Meijer
Sint Joost
Sol Sneltvedt
Tijdloze geheimzinnigheid
Trudy Peeters en Rolf ter Veer
Vincent Mentzel
Vrouwelijke schoonheid
Wide White Space
William Speakman
Wim Delvoye
Yarre Stooker
|
Figuratieve kunst
Het zijn lichamen die de hoofdrol spelen in de tentoonstelling die Jan Broos in zijn galerie De Verbeelding heeft ingericht. Lichamen in verschillende graden van herkenbaarheid, in verschillende staten van volledigheid ook. Dat is samengebracht onder de noemer figuratieve kunst, een term die altijd een misverstand oproept. Figuratie wordt altijd tegenover abstracte kunst gezet, terwijl de begrippen betrekking hebben op twee verschillende aspecten van beeldende kunst. Zo te zien is in De Verbeelding de titel figuratie juist gebruikt. We zien schilderijen die een herkenbare weergave zijn van iets uit de werkelijkheid, lichamen in dit geval. En tegelijk is het kunst die ook abstract is.
De koppen van Hans Abbing leggen een duidelijke relatie tussen abstractie en figuratie. Het zijn onmiskenbaar koppen. Ze vullen het hele beeldvlak en staan niks anders om zich heen toe. De achtergrond is dus helemaal leeg gebleven, waardoor de koppen los gemaakt zijn van een omgeving. Ze bestaan louter op zichzelf, als vormen in krijt op het papier van Abbing. De contouren zijn scherp getrokken. Oren, neus, mond en schedel worden als zuivere vormen behandeld. De rest is vlak, puur kleur, zonder vorm van licht of schaduw die het hoofd in een naturalistische omgeving zouden kunnen plaatsen. Je kunt ook niet eens van een huid spreken. Het vel over de kop is kleurkrijt gebleven. Daarmee heeft de kunstenaar het figuratieve uitgangspunt, de kop, in de abstractie getrokken. Een pasteltekening van Hans Abbing stelt een mensenkop voor, maar nooit helemaal letterlijk. De kop blijft een soort schema. Hij vraagt net zo goed aandacht voor schilderkunstige middelen als compositie, kleur, lijn, materiaal. Niet alleen als middel om iets zichtbaars af te beelden, maar om iets wat voor het oog onzichtbaar is aan de orde te stellen. Bij Abbing ligt dat in de dwingende, priemende ogen van zijn model. Die ogen geven het portret iets ongemakkelijks. Ze laten je over de stoel schuiven. De ogen kijken dwars door je heen zonder iets prijs te geven van wat zich achter de ogen plaats vindt. Je wordt als kijker bekeken en je weet niet door wie.
Andere opmerkelijke schilderijen bij De Verbeelding in Baarle-Nassau zijn die van de Amsterdammer Hans Giesen. Ze zijn complex van stijl en misschien daardoor ook van betekenis. Hij zet kleuren tegen elkaar aan die elkaar het beeld uit lijken te wringen. Dat roept emoties en raadsels op. Maar nergens krijg je helderheid. Het is nergens precies uit te maken waar een schilderij over gaat. Waar je in het schilderij een voorstelling herkent en een verhaal begint, lijkt Giesen dat weer net zo snel te willen verbergen achter een scherm van verf en kleur. Waar een voorstelling geordend lijkt, wordt dat met expressieve, losse bewegingen weer ontkend. Een schilderij van hem is een optelsom van fragmentarisch geschilderde werelden die over elkaar heen schuiven. Je herkent en je herkent niet. Helemaal duidelijk is het nooit. Schilderen is voor hem balanceren op de grens van figuratie en sensatie, de grens van voorstelling en emotie. Abstract is het net als bij Abbing eigenlijk overal.
Galerie De Verbeelding, Klokkenstraat 12, Baarle-Nassau. Open donderdag t/m zondag van 1 tot 5 uur. De tentoonstelling van figuratieve kunst duurt tot 15 december.
|