't Tongerlohuys
Ad van Haandel
Anthony Caro
Arja Hop
Carel Blotkamp
Carel Visser
Carola Popma en Hans Klein Hofmeijer
De Tuin der Verbeelding
De tekening als omweg naar het beeld
Documenta 10
Dominique Ampe
Echtpaar Mols
Eigentijdse kunst uit China
Eigentijdse kunst uit Israel
Eigentijdse kunst uit Uganda
Figuratieve kunst
Galerie Esprit
Georges Vantongerloo
Giuseppe Penone
God in de Nederlandse beeldende kunst
Grafiek aan weerszijden van de grens
Hans Broek
Hans Broek 2
Henk van den Berg
Henri Jacobs
Het vernuft
Hubert Damisch
Jan Fabre
Jan Vanriet
Jan Vosters
Jean-Marc Spaans
John Koermeling
Klaas Gubbels
Korrie Besems
Kunst in 't Kijkhuis
Lebuin d'Haese en Paul Beckers
Loek Grootjans
Lokaal 01
Lokaal 01 - 2
MUHKA
Marcel Maeyer
Marion Lambert
Mark Outjers
Michael Kirkham
NBKS 1
NBKS 2
NBKS 3
NBKS 4
NBKS 5
Norbert Prangenberg en Herbert Hamak
Ossip
Piet Berghs
Rob Scholte
Ronald Zuurmond
Sal Meijer
Sint Joost
Sol Sneltvedt
Tijdloze geheimzinnigheid
Trudy Peeters en Rolf ter Veer
Vincent Mentzel
Vrouwelijke schoonheid
Wide White Space
William Speakman
Wim Delvoye
Yarre Stooker
|
Een gastvrij kunstenaarshuis in Frankrijk
De in 1980 overleden Tilburgse kunstenares Virginie Janssens heeft de kunstwereld een bijzonder legaat gedaan. De grote boerderij die zij in 1964 in Zuid-Frankrijk kocht en waar zij woonde en werkte als ze niet in Tilburg verbleef, heeft zij volgens haar laatste wil ter beschikking gesteld van beeldend kunstenaars die daar een periode ongestoord kunnen werken. De boerderij staat in Mas de Charrou, een gehucht in de Quercy, een verlaten landstreek ten zuidoosten van Cahors. De stichting die haar nalatenschap beheert, stelt jaarlijks een aantal beurzen beschikbaar aan kunstenaars die daar in commissie kunnen werken. Het is altijd de bedoeling een ontmoeting mogelijk te maken tussen twee kunstenaars die elkaar tot inspiratie en stimulans kunnen zijn.
De Virginie Janssensstichting kan bij uitnodiging een ervaren kunstenaar die zijn spoor heeft getrokken koppelen aan een pas afgestudeerde. De 'mentor' kan zijn 'pupil' steunen en stimuleren, naast de bezinning op eigen werk en kunstenaarschap. Voor elk van hen is een atelier aanwezig. Een andere mogelijkheid is een kunstenaar de gelegenheid geven met een door hemzelf uitgezochte collega een periode te werken in de stilte van het Zuid-Franse platteland. Wat zo’n periode uiteindelijk oplevert aan concreet resultaat of aan inspiratie, moet getoond wprden. Dat is een vaste doelstelling van de stichting. Zo’n verantwoording vindt nu plaats in de ruimtes van de NBKS in Breda. In de grote zaal tonen mentor Arie Berkulin, docent beeldhouwen aan de academie in Rotterdam, en de daar in 1995 afgestudeerde Laila Aguenaou hun 'Franse' werk. Daar hangen ook de schilderijen van Lex van Lith die een zekere verwantschap ervoer met het werk van A.van Campenhout die hij dus uitnodigde met hem een maand in Frankrijk te werken. Het zijn deze vier kunstenaars die in 1995 in Mas de Charrou hebben gewerkt en die de hoofdgerecht vormen van de presentatie.
De schilderijen van Lex van Lith en het werk op papier van A.van Campenhout zijn opmerkelijk. Van Campenhout toont een reeks pastels en potlood op papier die de atmosfeer van het Franse zuiden raken. Brandend is hier en daar het geel en dreigend het potlood waarmee hij een vrij beeld in het geel zet. Zijn werk zit tussen een voorstelling van plantengroei en abstractie in en bereikt daarin een stemming die net voldoende een plaats krijgt zonder al te duidelijk aan één plaats gebonden te zijn. De schilderijen van Lex van Lith zijn onmiskenbaar boemen in verf. Pasteus geschilderd met royale bewegingen van de kwast, die om zich heen spat en de verf laat uitlopen. Het interessantst zijn de kleinste doeken, gewoon omdat ze een beperking tonen die het beeld krachtiger maakt. Een beperking in het motief, een beperking in het gebruik van verf. Het schilderen lijkt dan meer toegesneden op het beheersen van een vorm dan op het vrij en expressief schilderen waarvan de uitkomst onzeker is.
In de wandelgangen van de NBKS wordt uit het werk van een aantal kunstenaars die de afgelopen vijf jaar een werkbeurs ontvingen, een kleine keuze getoond. Het resultaat is een veelheid van artistieke registraties van een vergelijkbaar verblijf in dezelfde boerderij. Alle kunstenaars die je hier kunt zien, blijven (wie had anders verwacht) vooral hun eigen aard en opvatting trouw. En dat betekent soms een voelbare Franse stemming, een landschap dat doorschemert in het werk van een Nederlandse gast, maar vaker nog een voorstelling die eigen blijft aan de kunstenaar en niks Frans heeft. Dat laatste is bij voorbeeld het geval in het werk van Jacomijn den Engelsen die een combinatie van houtsnede en zeefdruk maakt in haar bekende vocabulaire. Bij Theo Kuijpers daarentegen proef je iets van de verlatenheid en de kleinschaligheid van zo’n vlek in het uitgestrekte Zuid-Franse land. In warme en diepe kleuren zijn de twee gouaches die hij in 1996 in Mas de Charrou maakte. Verder is er grote steen van de Bredanaar Marius Boender die in zijn werk een 'onderzoek' doet naar de dolmen in het gebied van de Lot. Tekeningen van Guido Lippens, een assemblage in karton van de beeldhouwer Paaul Haentjes en op een onaanzienlijke plaats een mooi beeld van Sjef Voets met de weinig Franse titel 'Casa della croce'.
De presentatie Rencontres vindt plaats bij de NBKS, Reigerstraat 16, Breda en duurt tot 31 maart. Open van dinsdag t/m zondag van 1 tot 5 uur.
|